بیانیه عمومی

معرفی

وقتی پیرتر می شوید ، به معنای زندگی گذشته و آینده خود فکر می کنید. از آنجا که یک هنرمند اغلب از زندگی متزلزل می شود ، بدیهی است که می توانید خود را در موقعیت افراد متزلزل دیگر قرار دهید. به آن همدلی گفته می شود. بیشتر مردم در جهان مجبورند برای زندگی خود سخت جنگ کنند ، حتی بدون جنگ. آنها برای تجربه رنج نیازی به آنها ندارند. من می خواهم به این افراد صدای اضافی بدهم. من قاطعانه متقاعد شده ام که این اکثریت ساکت بشریت چیزی بیش از یک جهان فروتن و آرام را آرزو نمی کند.

اگر این گزینه قابل انتخاب بود ، به سختی کسی ایدئولوژی دیگری را تعقیب می کرد. برای خاتمه بخشیدن به بدبختی باید قدرت نظرسازان را بشکنیم. من نه سرمایه دار هستم و نه کمونیست - من ساکن این کره خاکی هستم و از ثروت آن حق دارم. سیاستمداران انتخاب می شوند و برای سهیم کردن و حفظ آن و سازماندهی جامعه بشری - نه برای برآورده ساختن حساسیت های شخصی خود - به آنها پول داده می شود. بدترین اتفاقی که می تواند برای سیاستمداران تحت کنترل خارجی بیفتد اتحاد جهانی مردم در این اساسی ترین خواسته ها است. بگذارید با هم آنها را علنی کنیم. این فقط یک جمله است: "بگذارید در کمال آرامش زندگی کنیم!"

اما این همه برای موسیقی چیست؟ از این گذشته ، این یک سایت موسیقی است. این دقیقاً سؤالی است که من بعد از سال اول بازگشتم به عنوان نوازنده از خودم پرسیدم. آنچه فهمیدم باعث شد که من به عنوان یک هنرمند اطمینان بیشتری داشته باشم ، اما کابوسی برای بازاریابی بود ، زیرا بالاترین هدف از بازاریابی ، تصویری از هنرمندان به وضوح تعریف شده با تمرکز سبک است.

به هر حال ، رویکرد من باید جامع باشد اگر موارد فوق توهم زیبایی نباشد. اشعار اختصاصی که بدبختی را توصیف می کند ، نیاز من است ، اما از آنجا که آنها به جای تغییر دادن هر چیزی ، منجر به افسردگی در افراد حساس می شوند ، یک تعادل لازم است. از این گذشته ، من می خواهم مردم با وجود بدبختی در جهان احساس قدرت کنند ، زیرا در غیر این صورت هیچ چیز تغییر نخواهد کرد.

به همین دلیل تصمیم گرفتم که این وزنه مقابل را در موسیقی خود نیز ایجاد کنم. برای این منظور من دو پروفایل هنرمند جدید ایجاد کرده ام که اختصاص به آرامش در راه آرامش و لذت زندگی در قالب رقص است. این به معنای شانس من در بازار موسیقی است - راه من این است.

پیام

ابتدا به این فکر کردم که چه چیزی بیشتر از همه روح مرا آزار می دهد و سه چیز پیش آمد: تحقیر - فقر - ​​ناامیدی. و این چیزها همیشه فقط مربوط به شخص من نبود ، بلکه وقتی که مربوط به افراد دیگر بود آن را به عنوان یک تخلف احساس می کردم. به طور خلاصه ، این به معنای جنگ جهانی برای عکس آن بود:

مطابق

من ایده آلیست نیستم و عشق گاهی اوقات برای من خیلی خوب است. من فکر می کنم احترامی که نژادپرستی و ملی گرایی را به خودی خود حذف می کند کافی است. احترام همچنین باعث عقب نشینی شخصی می شود که نگرشهای دیگر نسبت به زندگی بیش از حد با نگرش فرد درگیر شود.

قابلیت

ثروت همیشه نسبی است. اما من به همه حق غذای کافی ، سقف محکم بالای سرشان و فرصت شکوفایی استعدادها را می دهم. اگر برخی از مردم فکر می کنند که باید شکاف شکوفایی فعلی را حفظ کنند ، باید چند ماشین لوکس دیگر بخرند - چه جهنمی - من کمونیست نیستم.

SERENITY

دو خواسته اول شرط لازم برای ایجاد آرامش به فقراست. احتمالاً این یک چالش بزرگ برای همه افراد نیمه ثروتمند خواهد بود ، زیرا به نظر من شکار WORK-LIFE-Balance چیزی نیست جز مبارزه با فقر مداوم تهدیدآمیز در سیستم اجتماعی موجود.