رویکرد جهانی من

عکس: ناسا

در 21 ژوئیه 1969 در ساعت 2.56 بامداد به وقت جهانی نیل آرمسترانگ قدم به ماه گذاشت. آن زمان من 13 ساله بودم. فقط 6 سال بعد بود که از بعد این عکس آگاه شدم ، وقتی به اولین آپارتمان خودم نقل مکان کردم. در جعبه ها روزنامه محافظت شده از سال 1969 را با این عکس در قالب بزرگ پیدا کردم. وقتی در اعماق وجودم فهمیدم که اینجا خانه من است مثل یک شوک بود.

سپس جنگ اجتناب ناپذیر برای بقا آغاز شد. تحصیل ، شغل ، خانواده ، فرزندان ، کار. تنها 45 سال بعد جنگ خستگی ناپذیر برای پول در آینده نزدیک بازنشستگی پایان می یابد - هنوز نزدیک خط فقر ، اما با درآمد متوسط.

پس از 45 سال انقیاد به دستورات اقتصاد ، کار جدیدی برای بهبود امور اقتصادی گزینه ای نیست. من به اندازه کافی آن را داشته ام. اما هنوز آرزوی هنرمند بودن وجود داشت که به نظر می رسید در 40 سالگی به پایان رسیده ام. اما من چه حرفی برای گفتن داشتم؟

سپس عکس به ذهنم برگشت و من شوکه شدم که از آن زمان تاکنون تغییرات کمی در رفتار مردم ایجاد شده است. احساس یک وطن مشترک ، که باید در آن پرورش و حفظ شود ، جایی که احترام به همه زندگی امری مسلم است ، هنوز عقب از نفرت از ظاهراً بیگانه و ظلم به ضعف بود.

ایدئولوژی های مسلط هنوز جای خود را به نظم جهانی مبتنی بر خرد و علم نداده اند ، امری که با کمک هوش مصنوعی امکان پذیر است. و بشریت هنوز احساسات خود را با الگوهای رفتاری ارثی تحت شرایط کاملاً متفاوت تحت کنترل درآورده است. جهان نسبت به آنچه كه حافظان گذشته برای ما تبلیغ می كنند ، بسیار بیشتر از طریق علم و فن آوری تغییر كرده است. و بسیاری هنوز هم به جای استفاده از تلاش اندیشه و اطلاعات ، آنها را باور دارند.

برای بیشتر احمقان زنده و تنبل خیلی دیر خواهد بود ، اما هرکسی که بتواند چیزهایی را با عقل خود نامگذاری کند ، فراخوانده می شود تا روح جدید را در مغز نسل های بعدی بکارد. برداشتن گام بعدی در تکامل باید اغلب و به طور مداوم اتفاق بیفتد.

و این دقیقاً همان کاری است که یک هنرمند می تواند انجام دهد. و این دقیقاً همان کاری است که اکنون انجام می دهم.