Memmetaal en diskriminaasje
Eins soe ik genôch oare dingen te dwaan hawwe, mar dit ûnderwerp baarnt op myn neilen. As keunstner moat ik my foaral dwaande hâlde mei myn keunst. Yn myn jongere jierren wie dit in drege ûndernimming, al wie it mar troch de needsaak om in ynkommen te garandearjen. Dat is net feroare as jo oan it begjin fan in nije karriêre steane. Tsjintwurdich wurdt de ferplichte selspromoasje lykwols tafoege as in tiidslinende taak.
De redaksjes en kurators dy't yn earder tiden noch te berikken wiene, ferskansje har hieltyd mear efter de súksessifers dy't ek as nijkommer al te sjen wêze moatte. Ik kin my ûnthâlde dat men op syn minst in antwurd krige op in ynstjoering by de parse, radioredaksjes of platebedriuwen - en it koste neat! Jawis, benammen yn 'e muzyksektor, is it oantal "petysjers" eksplodearre troch de mooglikheden fan digitale muzykproduksje. Dit is in bloeiende merk wurden wurden foar platfoarms foar selspromoasje (sels yn 'e boekmerk).
No, it is hoe it is! It kin lykwols opmurken wurde dat de drompel foar break-even dêrtroch hieltyd fierder werom giet. En dan is der noch in effekt dat by in protte ûngemurken bliuwt en in stekpunt wurdt – de kulturele komôf en memmetaal fan de keunstner. Dit is wirklik net nij, en âldere muzikanten sille it ferset ûnthâlde tsjin wat doe "Anglo-Amerikaansk kultureel imperialisme" neamd waard. Yn Frankryk en Kanada waarden ferplichte radiokwota's ynfierd foar lânseigen muzikanten. Ek yn oare lannen groeide ferset tsjin de dominânsje fan Ingelsktalige popmuzyk.
Op dit front is it skriklik stil wurden. Dit nettsjinsteande it feit dat de dominânsje earder groeid as krimp. Tsjintwurdich wurde de Amerikaanske formaten fan de Oscars of de Grammys daliks live op televyzje útstjoerd. Dit alles is alarmearjend genôch foar net-Ingelsktalige keunstners, mar der is in oare ûntwikkeling dy't plakfynt yn it skaad fan oandacht, en dy't noch serieuze gefolgen hat foar selspromoasje.
Fansels sliepe Dútske, Frânske en oare kultueren troch de evolúsje fan selspromoasje. D'r binne skokkend min marketingoanbiedingen rjochte op Europa (fansels, as in Dútser, dat is it fokus fan myn observaasje). Fansels binne de ynternasjonale formaten (Submithub, Spotify, ensfh.) wrâldwiid iepen, mar de algemiene oriïntaasje is subliminaal dúdlik rjochte op de Ingelske taal. Ik sil in foarbyld jaan.
Doe't ik yn 2019 myn twadde artystekarriêre yn 'e muzyksektor begon, keas ik frijwat ûnbewust en samar it Ingelsk as kommunikaasjetaal en (as beskikber) songteksten. Dit hie in soad te krijen mei myn eardere ynternasjonale wurk as jazztrompettist. Ingelsk is al in skoft de wrâldwide "lingua franca". En ek myn marketing berikte de ynternasjonale merk sûnder problemen. Ik koe al mei de earste ferskes streamingnûmers om de 100,000 berikke - as newbie nei mear as 20 jier pauze as artyst!
Yn 2022 publisearre ik wat boeken yn it Dútsk en besefte dat ik yn myn memmetaal folle mear detaillearre koe útdrukke - dat is gjin wûnder. Sa skreau ik fan doe ôf ek Dútske lietteksten. Al oan it begjin fan myn lette karriêre stroffele ik oer hûnderten foar my folslein ûnbekende sjenres yn de popmuzyk. Nei 3 jier hie ik my einliks fêstlein, wat wichtich wie foar marketing, dat sterk ôfhinklik wie fan algoritmen. Ik fûn no dat de juste playlists myn ynternasjonale publyk better en better berikten.
It wie my dúdlik dat dit publyk enoarm ferminderje soe mei Dútsktalige lietteksten, mar mear as 100 miljoen potinsjele harkers binne ek genôch as men rekken hâldt mei de grif hegere artistike kwaliteit fan de teksten yn myn memmetaal. No socht ik nei de passende sjenres en wie sprakeleas. De marketingplatfoarms jouwe de sjenres as in dropdown-menu - yn it Ingelsk, fansels. Behalven “Deutschpop” wie dêr net folle te finen en wiene de byhearrende playlists mear rjochte op it Dútske Schlager. Foar mear ferfine Dútske teksten wie der ek in doaze mei hip-hop en de franje-sjenres. Soks as "Alternatyf" wie fansels net bedoeld foar Dútsktalige keunstners.
Doe't ik doe socht nei geskikte promoasje-oanbieders foar in Dútsktalich publyk, stie ik ferbjustere. Mei tûzenen en tûzenen promoasje-ynstânsjes, hast gjinien spesjalisearre yn in Dútsktalig publyk. De regel wie: "Elkenien ferstiet Ingelsk en dit is wêr't it jild oer de hiele breedte moat wurde makke." Ferrassend, sels de Dútske kurators stimden sûnder kommentaar mei dizze útspraak yn. Ik tink dat kollega's yn oare Europeeske lannen itselde fiele sille. De Anglo-Amerikaanske smaakmasine liket de hiele digitale merk te dominearjen, en sels de Europeeske bedriuwen (Spotify is Sweedsk, Deezer is Frânsk, ensfh.) kinne de krêft (of de wil?) net fine om it tsjin te gean.
Fansels hat Dútslân ek stjerren produsearre, mar ik ha it net oer de helden dy't har karriêre fêstige fia klups en konserten. De digitale merk is in eigen merk, en it is de iennichste dy't ynkomsten genereart dy't net basearre binne op suver werombrekkend wurk. Sels mei myn Dútske titels berikke ik mear fans yn 'e FS dan yn Dútslân. Wat is tracking ferkeard? Binne wy echt gewoan fazallen fan 'e FS, lykas de neioarlochske generaasje altyd freze? Freonskip is goed, mar nederige ôfhinklikens is gewoan sa. As wy Europeanen in pear brokken krije fan de Amerikaanske muzykmerk, dan is it gjin kompensaasje foar it feit dat de ynlânske muzykmerk sletten bliuwt foar de grutte deals. D'r is hjir gjinien te skuld, en de warberens fan 'e Amerikanen op 'e merken is yndrukwekkend, mar it smakket bitter op 'e Jeropeeske tonge. Ik wol net iens witte hoe't it smakket op Afrikaanske of oare talen.
Disclaimer: ik bin gjin nasjonalist en ik haw gjin probleem mei oare kultueren en ik praat graach Ingelsk yn ynternasjonale kommunikaasje, mar ik wurd pissed as ik ûnwittend diskriminearre wurdt yn termen fan wêr't ik wei kom en hokker taal ik praat - ek al is it gewoan negatyf. It waait my echt as sels yn eigen lân de radiostasjons Dútske ferskes hast hielendal negearje. It wurdt heech tiid dat it debat wer iepene wurdt.
Quote:
Gjin Dútsktalige titel yn 'e Top 100 fan' e Offisjele Dútske Airplay Charts 2022.
BVMI-foarsitter Dr. Florian Drücke bekritiseart it feit dat gjin inkelde Dútsktalige titel te finen is yn 'e Top 100 fan' e Offisjele Dútske Airplay Charts 2022, en stelt dêrmei in nij negatyf rekôr foar in trend dy't de yndustry al jierren wiist. . Tagelyk docht út it ûndersyk bliken dat it ferskaat oan sjenres nei harke, ynklusyf Dútsktalige muzyk, grut bliuwt. Yn it muzykoanbod fan de radiostjoerders komt dat lykwols net werom.
“D'r is gjin Dútsktalich ferske ûnder de 100 meast spile titels op Dútske radio, lykas sjen litten troch de Offisjele Dútske Airplay Charts 2022, bepaald troch MusicTrace út namme fan BVMI. Dat is in nij leech nei fiif yn 2021 en seis yn 2020. Dat lieten yn it Dútsk net in bysûnder grutte rol spylje op de radio is gjin nij fenomeen, en de yndustry hat it yn de rin fan de jierren in protte kearen oanpakt en bekritisearre. Neffens ús kinne stasjons mei lokaal repertoire har identifisearje en ek har markearring meitsje by harkers”, sa seit Drücke yn in parseberjocht fan de feriening. “Oan de oare kant moat it ek dúdlik wêze dat wy hjir yn it hjoeddeiske debat oer de takomst fan de publike omrop tige goed sjen sille en de kulturele missy easkje, dy’t net ferfolle wurdt troch de swiere rotaasje fan ynternasjonaal repertoire. In blik op de Offisjele Dútske Album en Single Charts is genôch om sjen te litten dat Dútsktalige artysten yn dit lân tige wurdearre en yn 'e fraach binne, en sadwaande reflektearre wurde moatte op' e radio," ferfolget Drücke, dy't warskôget dat politisy net sjen moatte. fuort fan dizze kwestje ek. > Boarne: https://www.radionews.de/bvmi-kritisiert-geringen-anteil-deutschsprachiger-titel-im-radio/
Quote ein