Մայրենի լեզուն և խտրականությունը

Իրականում ես բավականաչափ այլ գործեր կունենայի անելու, բայց այս թեման վառվում է իմ եղունգների վրա: Որպես նկարիչ՝ ես առաջին հերթին պետք է զբաղվեմ իմ արվեստով։ Իմ երիտասարդ տարիներին սա դժվար գործ էր, թեկուզ միայն եկամուտ ապահովելու անհրաժեշտության պատճառով։ Դա չի փոխվել, երբ դու նոր կարիերայի սկզբում ես: Այսօր, սակայն, որպես ժամանակատար խնդիր ավելացվում է պարտադիր ինքնագովազդը։

Խմբագիրներն ու համադրողները, որոնք դեռևս հասանելի էին ավելի վաղ ժամանակներում, գնալով ամրանում են հաջողության թվերի հետևում, որոնք արդեն պետք է ցուցադրվեն նույնիսկ որպես նորեկ: Ես կարող եմ հիշել, որ մեկը ստացել է մամուլին, ռադիոյի խմբագիրներին կամ ձայնագրող ընկերություններին ուղղված դիմումի առնվազն պատասխանը, և դա ոչինչ չարժե: Ճիշտ է, հատկապես երաժշտական ​​բիզնեսում «խնդրողների» թիվը պայթել է թվային երաժշտության արտադրության հնարավորությունների պատճառով: Սա դարձել է ինքնագովազդային հարթակների (նույնիսկ գրքի շուկայում) բարգավաճ շուկա:

Դե, այդպես էլ կա։ Այնուամենայնիվ, կարելի է նշել, որ դրա արդյունքում շեմի շեմն ավելի ու ավելի հետ է շարժվում: Եվ հետո կա ևս մեկ էֆեկտ, որն աննկատ է մնում շատերի կողմից և դառնում կպչուն կետ՝ արվեստագետի մշակութային ծագումն ու մայրենի լեզուն: Սա իսկապես բոլորովին նոր չէ, և ավելի հին երաժիշտները կհիշեն դիմադրությունը, որն այն ժամանակ կոչվում էր «անգլո-ամերիկյան մշակութային իմպերիալիզմ»: Ֆրանսիայում և Կանադայում ռադիոյի պարտադիր քվոտաներ են մտցվել հայրենի երաժիշտների համար։ Անգլալեզու փոփ երաժշտության գերակայությանը դիմադրությունը մեծանում էր նաև այլ երկրներում։

Այս ճակատում ամեն ինչ տագնապալիորեն հանդարտվել է: Սա այն դեպքում, երբ գերիշխանությունն աճել է, քան կրճատվել: Այսօր Օսկարի կամ Գրեմմիի ամերիկյան ձևաչափերը անմիջապես հեռարձակվում են հեռուստատեսությամբ ուղիղ եթերում։ Այս ամենը բավական տագնապալի է ոչ անգլիախոս արվեստագետների համար, սակայն կա մեկ այլ զարգացում, որը տեղի է ունենում ուշադրության ստվերում, և որն ավելի լուրջ հետևանքներ ունի ինքնագովազդի վրա։

Ակնհայտ է, որ գերմանական, ֆրանսիական և այլ մշակույթները քնում են ինքնագովազդման էվոլյուցիայի միջով: Կան ցնցող քիչ մարքեթինգային առաջարկներ, որոնք ուղղված են Եվրոպային (իհարկե, որպես գերմանացի, դա իմ դիտարկման առանցքն է): Իհարկե, միջազգային ձևաչափերը (Submithub, Spotify և այլն) բաց են ամբողջ աշխարհում, բայց ընդհանուր կողմնորոշումը ենթագիտակցորեն հստակորեն ուղղված է անգլերեն լեզվին։ Ես օրինակ բերեմ.

Երբ ես սկսեցի իմ երկրորդ արտիստի կարիերան երաժշտական ​​բիզնեսում 2019 թվականին, ես գրեթե անգիտակցաբար և պատահաբար ընտրեցի անգլերենը որպես հաղորդակցության լեզու և (եթե առկա էր) երգի բառերը: Սա մեծապես կապված էր իմ նախորդ միջազգային աշխատանքի հետ՝ որպես ջազ շեփորահար: Անգլերենը արդեն բավական ժամանակ է, ինչ համաշխարհային «lingua franca» է: Եվ նաև իմ մարքեթինգն առանց խնդիրների հասավ միջազգային շուկա։ Ես կարողացա հասնել հոսքային թվերի շուրջ 100,000-ի արդեն առաջին երգերով՝ որպես նորեկ՝ որպես արտիստ ավելի քան 20 տարվա ընդմիջումից հետո:

2022 թվականին ես գերմաներեն որոշ գրքեր հրատարակեցի և հասկացա, որ կարող եմ շատ ավելի մանրամասն արտահայտվել իմ մայրենի լեզվով, ինչը զարմանալի չէ: Այդ ժամանակվանից ես նաև գրեցի գերմանական երգի բառերը։ Արդեն իմ վերջին կարիերայի սկզբում ես պատահաբար հանդիպեցի փոփ երաժշտության հարյուրավոր ինձ համար բոլորովին անհայտ ժանրերի: 3 տարի անց ես վերջապես հաստատվեցի, ինչը կարևոր էր մարքեթինգի համար, որը մեծապես կախված էր ալգորիթմներից: Ես հիմա գտնում էի, որ ճիշտ երգացանկերը ավելի ու ավելի լավ են հասնում իմ միջազգային լսարանին:

Ինձ համար պարզ էր, որ այս լսարանը չափազանց կնվազի գերմանալեզու երգի բառերով, բայց ավելի քան 100 միլիոն պոտենցիալ ունկնդիր նույնպես բավարար է, երբ հաշվի առնենք իմ մայրենի լեզվով բառերի, իհարկե, ավելի բարձր գեղարվեստական ​​որակը: Հիմա համապատասխան ժանրեր էի փնտրում ու անխոս մնացի։ Մարքեթինգային հարթակները տալիս են ժանրերը որպես բացվող մենյու՝ իհարկե անգլերենով: Բացի «Deutschpop»-ից, այնտեղ շատ բան չկար, և համապատասխան երգացանկերը ավելի շատ ուղղված էին գերմանական Schlager-ին: Ավելի բարդ գերմանական բառերի համար կար նաև տուփ հիփ-հոփով և ծայրամասային ժանրերով: «Այլընտրանք»-ի նման մի բան ակնհայտորեն նախատեսված չէր գերմանախոս արտիստների համար։

Երբ ես այն ժամանակ փնտրեցի համապատասխան խթանման մատակարարներ գերմանախոս լսարանի համար, ես ապշեցի: Հազարավոր և հազարավոր գովազդային գործակալություններով, գրեթե ոչ մեկը մասնագիտացած գերմանախոս լսարանի մեջ: Կանոնն այսպիսին էր. «Բոլորը հասկանում են անգլերեն, և այստեղ է, որ գումարը պետք է ամբողջապես վաստակվի»: Զարմանալիորեն, նույնիսկ գերմանացի կուրատորներն առանց մեկնաբանության համաձայնեցին այս դատավճռին։ Կարծում եմ, որ եվրոպական այլ երկրների գործընկերները նույն կերպ կզգան: Անգլո-ամերիկյան համի մեքենան կարծես գերիշխում է ամբողջ թվային շուկայում, և նույնիսկ եվրոպական ընկերությունները (Spotify-ը շվեդական, Deezer-ը՝ ֆրանսիական և այլն) չեն կարողանում ուժ (կամ կամք) գտնել դրան դիմակայելու համար:

Իհարկե, Գերմանիան նույնպես աստղեր է տվել, բայց ես չեմ խոսում այն ​​հերոսների մասին, ովքեր իրենց կարիերան հաստատել են ակումբներով և համերգներով։ Թվային շուկան ինքնին շուկա է, և այն միակն է, որը եկամուտներ է ստեղծում, որոնք հիմնված չեն զուտ ողբերգական աշխատանքի վրա: Նույնիսկ իմ գերմանական տիտղոսներով ես ավելի շատ երկրպագուների եմ հասնում ԱՄՆ-ում, քան Գերմանիայում: Ի՞նչն է սխալ հետևելը: Իսկապե՞ս մենք պարզապես ԱՄՆ-ի վասալներն ենք, ինչպես միշտ վախենում էր հետպատերազմյան սերունդը: Ընկերությունը լավ է, բայց խոնարհ կախվածությունը պարզապես տհաճ է: Եթե ​​մենք՝ եվրոպացիներս, մի ​​քանի փշրանքներ ենք ստանում ամերիկյան երաժշտական ​​շուկայից, դա ոչ մի փոխհատուցում չէ այն փաստի համար, որ ներքին երաժշտական ​​շուկան փակ է մնում խոշոր գործարքների համար: Այստեղ ոչ ոք մեղավոր չէ, իսկ շուկաներում ամերիկացիների աշխատասիրությունը տպավորիչ է, բայց եվրոպական լեզվին դառը համ ունի։ Ես նույնիսկ չեմ ուզում իմանալ, թե ինչպես է այն աֆրիկյան կամ այլ լեզուների համով:

Հրաժարում. Ես ազգայնական չեմ և խնդիր չունեմ այլ մշակույթների հետ և ուրախ եմ, որ խոսում եմ անգլերեն միջազգային հաղորդակցության մեջ, բայց ես բարկանում եմ, երբ անգիտակցաբար խտրականության եմ ենթարկվում իմ ծագման առումով: և ինչ լեզվով եմ ես խոսում, նույնիսկ եթե դա ուղղակի անփութություն է: Ես իսկապես ցնցում եմ իմ միտքը, երբ նույնիսկ իմ երկրում ռադիոկայանները գրեթե ամբողջությամբ անտեսում են գերմանական երգերը: Վաղուց ժամանակն է, որ բանավեճը վերաբացվի։

մեջբերում:
Գերմաներեն տիտղոս չկա 100 թվականի պաշտոնական գերմանական Airplay Charts-ի թոփ 2022-ում:

BVMI-ի նախագահ դոկտոր Ֆլորիան Դրուկեն քննադատում է այն փաստը, որ 100 թվականի պաշտոնական գերմանական Airplay Charts-ի թոփ 2022-ում ոչ մի գերմանալեզու վերնագիր չի գտնվել, այդպիսով սահմանելով նոր բացասական ռեկորդ մի միտումի համար, որը արդյունաբերությունը տարիներ շարունակ մատնանշում է: . Միաժամանակ, ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ լսվող ժանրերի բազմազանությունը, այդ թվում՝ գերմանալեզու երաժշտությունը, շարունակում է մեծ մնալ։ Ռադիոկայանների երաժշտական ​​առաջարկում դա, սակայն, արտացոլված չէ։

«Գերմանական ռադիոյի 100 ամենահաճախ հնչող վերնագրերի մեջ գերմաներեն երգ չկա, ինչպես ցույց է տրված 2022 թվականի պաշտոնական գերմանական Airplay Charts-ը, որը որոշվել է MusicTrace-ի կողմից BVMI-ի անունից: Սա նոր ցածր ցուցանիշ է 2021-ի հինգից և 2020-ին վեցից հետո: Այն փաստը, որ գերմաներեն երգերը ռադիոյում առանձնապես մեծ դեր չեն խաղում, նոր երևույթ չէ, և արդյունաբերությունը տարիների ընթացքում բազմիցս անդրադարձել և քննադատել է դրան: Մեր կարծիքով, տեղական ռեպերտուարով կայանները կարող են նույնականացնել իրենց, ինչպես նաև իրենց հետքը թողնել ունկնդիրների մոտ», - ասոցիացիայի մամուլի հաղորդագրության մեջ մեջբերում է Դրյուկեն: «Մյուս կողմից, պետք է նաև պարզ լինի, որ մենք այստեղ շատ ուշադիր ենք նայելու հանրային հեռարձակման ապագայի վերաբերյալ ներկա բանավեճին և պահանջելու ենք մշակութային առաքելությունը, որը չի կատարվում միջազգային ռեպերտուարի բուռն ռոտացիայով։ Պաշտոնական գերմանական ալբոմին և սինգլ չարթերին մի հայացքը բավական է ցույց տալու համար, որ գերմանալեզու արտիստները շատ գնահատված և պահանջված են այս երկրում, և պետք է համապատասխանաբար արտացոլվեն ռադիոյով», - շարունակում է Դրյուկեն, որը զգուշացնում է, որ քաղաքական գործիչները չպետք է նայեն: այս հարցից էլ հեռու: > Աղբյուր: https://www.radionews.de/bvmi-kritisiert-geringen-anteil-deutschsprachiger-titel-im-radio/

Մեջբերման վերջ