ध्यान आणि संगीत

सर्व प्रकारच्या आरामदायी संगीतासाठी एक लेबल म्हणून ध्यानाचा अयोग्यरित्या वापर केला जात आहे, परंतु ध्यान हे विश्रांतीपेक्षा अधिक आहे.

लोकप्रिय संगीताच्या वाढत्या सरलीकरणाबद्दल शोक व्यक्त करणारे संगीत पत्रकारांचे अनेक आवाज आहेत. गाणी लहान आणि लहान होत आहेत आणि चार्टवरील टॉप टेनमध्ये सुसंवाद आणि सुरांची अधिकाधिक अदलाबदल होत आहे.

ही प्रवृत्ती सोपी करण्याची आणि दुर्दैवाने, शैलीच्या वर्गीकरणाची संज्ञा अस्पष्ट करण्याची खरी समस्या बनली आहे. दुर्दैवाने, संगीत पत्रकार आणि क्युरेटर्स या आळशीपणाशी अत्यंत चिंताजनक दराने जुळवून घेत आहेत. बहुसंख्य चव आणि बहुसंख्यांचे दृश्य हे एकमेव मानक बनते.

सक्रिय संगीत निर्माता म्हणून तुम्हाला तुमचे संगीत श्रोत्यासाठी ओळखण्यायोग्य बनवण्यासाठी स्वतःचे वर्गीकरण करण्यास सांगितले जाते. आता "अ‍ॅम्बियंट" नावाची एक श्रेणी आहे, ज्यामध्ये प्रत्येक गोष्टीचा समावेश आहे ज्याचा संथ आणि अमूर्ताशी काहीतरी संबंध आहे असे दिसते, परंतु प्रत्यक्षात ही एक शैली आहे जी ब्रायन एनोच्या कार्यांवर आधारित आहे, ज्याने स्वतः विमानतळ आणि ट्रेनसाठी संगीत दिले होते. मनात स्थानके.

त्यानंतर “चिलआउट” हा विभाग आहे, जो “लाउंज” च्या संदर्भात म्हणजे क्लबसाठी आरामशीर संगीत. चिलआउट, याउलट, विश्रांती संगीतासह मिसळले जाते आणि, भयानकपणे, ध्यान लेबलखाली देखील सूचीबद्ध केले जाते. तथापि, ध्यान हा एक असा सराव आहे ज्याचा “स्विच ऑफ” या अर्थाने विश्रांतीशी काहीही संबंध नाही – उलटपक्षी! ध्यान तंत्राचा एक आवश्यक घटक म्हणजे लक्षाचे जाणीवपूर्वक नियंत्रण! याचा विमानतळ आणि क्लबशी काहीही संबंध नाही.

तुम्ही Spotify मध्ये शोध संज्ञा म्हणून "ध्यान" एंटर केल्यास, तुम्हाला ध्वजावर "ध्यान" हा शब्द लिहिलेल्या अनेक प्लेलिस्ट सापडतील. आणि आम्ही तिथे काय ऐकतो? अगदी टॉप टेन पॉप चॅट्स प्रमाणेच – फक्त संथ, लयशिवाय आणि गोलाकार आवाजांसह. जाणीवपूर्वक लक्ष वेधण्यापेक्षा झोपेसाठी अधिक उपयुक्त असे संगीत. बर्‍याच चांगल्या इच्छेने कोणीही असा युक्तिवाद करू शकतो की "विश्रांती ध्यान" सारखी गोष्ट आहे, परंतु ते ध्यानाच्या अनेक तंत्रांपैकी एक आहे - जसे की विपश्यना.

राजकीयदृष्ट्या स्वारस्य असलेली व्यक्ती म्हणून, मला अपरिहार्यपणे शंका आहे की हे त्यांच्या नशिबात समाजाच्या वाढत्या अनास्थेचे एक भयानक लक्षण आहे. जरी पृथ्वी हवामानातील संकुचित होण्याच्या मार्गावर असली तरी, नवीन युद्धे सुरू होतात, आपल्या जीवनाचा मार्ग सुधारण्यासाठी आवश्यक असलेल्या शक्तींना बांधून. संगीताचे वर्गीकरण करण्याच्या समस्येशी याचा संबंध जोडणे थोडेसे दूरगामी आहे, परंतु एखाद्या गोष्टीचे वैचारिक वर्गीकरण करणे अशक्य आहे, कारण बहुसंख्य लोकांना केवळ जगाचा एक भाग पाहायचा आहे, हे अगदी लक्षणात्मक आहे. हा विविधतेचा अंत आहे आणि तानाशाही आणि सरलीकरणकर्त्यांच्या हातात खेळतो.