සමාජ දේශපාලනික ගීත සහ ප්‍රභේද පිස්සුව
ඔහුගේම සංගීතය සඳහා නිවැරදි ප්‍රභේදයක් සොයා ගැනීම සැමවිටම දුෂ්කර වී ඇත. විශේෂයෙන් ප්‍රවාහය තුළ ප්‍රේක්ෂකයින් සහ ගුණකයන් (ධාවන ලැයිස්තු, මුද්‍රණ යනාදිය) ඇමතීම සඳහා නිවැරදි ලාච්චුව වැදගත් වේ.
ගීතයක් ලිවීමේදී කිසිදු සැබෑ කලාකරුවෙකු ප්‍රභේද ගැන සිතන්නේ නැත. විශේෂයෙන් ගීතයකට පද රචනයක් ඇති විට සහ ප්‍රකාශයක් කරන විට දන්නා පෞද්ගලික සංවේදීතාවන්ගෙන් ඔබ්බට ගිය, ආදරය හා සාමාන්‍ය ලෝක වෙහෙස වැනි.
කලාකරුවා විවිධ කලා යුගවල අංග සමඟ අත්හදා බැලීමේදී එය ඉතා අපහසු වේ. කලාව පොදුවේ ක්‍රියාත්මක වන්නේ එලෙස ය. නමුත් සංගීතය අදටත් බහුතරයක් ශ්‍රාවකයින් විසින් කලා විෂයයක් ලෙස දැක තිබේද?
පොප් සංගීතයේ ජයග්‍රාහී දියුණුවත් සමඟ කලා අංගය වැඩි වැඩියෙන් පසුබිමට බැස ඇත. ගුවන්විදුලි මධ්‍යස්ථාන සංගීතය තෝරා ගන්නේ කලාව විකෘති කරන රටාවකට අනුව ය.
බහුතරයකගේ රසයට මුළු ඉදිරිපත් කිරීම කතුවරුන්ට “බාධා” කළ හැකි ගීත තෝරා ගැනීමට තහනම් කරයි. නමුත් එදිනෙදා ඒකාකාරිත්වයට බාධා කිරීම කලාවේ වඩාත්ම උතුම් කාර්යයකි.
මා කලක් සමාජ දේශපාලන තේමා කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ විට අලෙවිකරණ ගැටලු මතුවන බව පැහැදිලිය. නමුත් මට කලාකරුවෙකු ලෙස හැඟෙන අතර මගේ ක්‍රියාවන්හි ආර්ථික ප්‍රතිවිපාක සමඟ ජීවත් වීමට සිදු වේ.
ලොව පුරා ත්‍රාසජනක ප්‍රවෘත්ති ගංවතුරට අමතරව සවන්දෙන්නන්ට ඔවුන්ගේ සාමය සොයා ගැනීමට අවශ්‍ය බව මම හොඳින් තේරුම් ගතිමි. නමුත් කලාකරුවෙකුගේ උභතෝකෝටිකයෙන් මිදීමට ක්‍රම ද තිබේ. අනෙක් ආත්ම තත්වයන් සඳහා ද සංගීතය නිපදවීමෙන් මම මේ එක් ක්‍රමයක් වෙත යාමට උත්සාහ කරමි.
විවේචනාත්මක ගීත සඳහා ප්‍රභේද හරහා ඇමතීමේ ගැටලුව පවතී. ගීතයේ අන්තර්ගතය පිළිබඳව වැඩි සැලකිල්ලක් දක්වන ප්‍රභේදයන් ස්ථාපිත කිරීමට සියලු ශ්‍රාවකයින්ගේ කණ්ඩායම් සඳහා තිබිය යුතු ප්‍රවාහ ද්වාර (Spotify ආදිය) සඳහා කාලය මෙය වේ.
“චිල් අවුට්” උප කණ්ඩායම් තුනකට බෙදීම වෙනුවට “සමාජ-දේශපාලනික” මනෝභාවයක් ගැන කුමක් කිව හැකිද?