Beethoven, Drake'e Karşı

Hiç şüphe yok ki, Ludwig van Beethoven olağanüstü bir besteciydi. Bununla birlikte, nesnel olarak bakıldığında, onun ve diğer sözde klasik müzik eserlerinin, yayınlandıktan 200 yıl sonra hala yüksek sübvansiyonlu senfoni orkestraları tarafından ne kadar etkileyici bir şekilde icra edilmesi şaşırtıcı.

Uzun yıllar boyunca, endişe verici birçok kültürel sistemde bir değer sistemi kendini kurmuştur. Sübvansiyon yöneticileri, bunun demokratik bir süreç olduğunu iddia ediyor çünkü halk bu eserleri duymak istiyor. Peki bu seyirci kim?

Mali gücünden dolayı muhafazakar değer sistemine değer veren elit bir azınlıktır. Ama korumacıların zaten bu kadar parası varsa, çoğunlukta popüler müzik dinleyen vergi mükellefi neden bu kadar çok para ödemek zorunda?

Koleksiyonerler bile bestecilere ödemelerini eserlerin şüpheli değerine göre ağırlıklandırıyor. Bu tartışma uzun süredir devam ediyor ama eşitsiz silahlarla yürütülüyor. Güçlü, büyük şirketler milyonlar kazanan yıldızlara güveniyor. Önde gelen bir senfoni orkestrasının yüksek vasıflı bir kemancısı bir kaybeden gibi görünür, ancak bu görüş argümanı çarpıtır.

Değer sistemlerinin yapay olarak canlı tutulması, temelde demokratik değildir. İnsancıl ve adil değer sistemleri için belirleyici yol eğitimde belirlenir. Bugün müzik öğretmenleri, Beethoven'in görünüşte zamansız kalitesi konusunda öğrencileri hala ikna etmek isterken, öğrenciler gizli Bluetooth kulaklıklarıyla hip hop dinliyorlar.

Belki de öğretmenlerin, çocukların neden Beethoven yerine hip hop dinlemeyi tercih ettiklerini açıklamalarına izin verseler daha akıllıca olurdu. Hayat boyu öğrenme sadece diğerleri için değildir. Açık öğrenme değişiminde, duygu ve akıl arasındaki dengenin sırrı, birçok ergenin hayatını kurtarabilir ve zorla hayatta tutulması gerekmeyen organik olarak yetiştirilmiş değer sistemlerine yol açabilir.