Eklektik Elektronik Müzik

Eklektik, eski Yunanca "eklektós" kelimesinden türetilmiştir ve orijinal anlamıyla "seçilmiş" veya "seçilmiş" anlamına gelir. Genel olarak, "eklektizm" terimi, farklı zamanlardan veya inançlardan stilleri, disiplinleri veya felsefeleri yeni bir birlik içinde birleştiren teknik ve yöntemleri ifade eder.

Eklektikler, antik çağda bu kaynaşmayı dünya görüşlerinde uygulayan düşünürler olarak adlandırılıyordu. Cicero muhtemelen zamanının en iyi bilinen eklektiğiydi. Bazı eklektizm eleştirmenleri, onu, aksi takdirde kendi kendine yeten sistemlerin bu şekilde harmanlanmasıyla alakasız veya değersiz olmakla suçladı.

Takipçiler ise, mevcut sistemlerden en iyi unsurların seçilmesini takdir ederken, önemsiz veya yanlış olarak kabul edilen unsurları bir kenara attılar. Şimdiye kadar, eklektizm kullanımı esas olarak görsel sanatlar, mimari ve felsefe ile sınırlı kalmıştır.

Son zamanlardaki müzik prodüksiyonlarım için uygun bir tür veya terim için uzun bir arayıştan sonra, “eklektik”te uygun sıfatı buldum, çünkü tam da bunu yapıyorum – değerli olduğunu düşündüğüm önceden var olan unsurları kullanıyorum ve onları yeni eserlerde bir araya getiriyorum.

Dar anlamda, sanatçılar yeni eserlere farklı etkiler katarak yeni perspektifler açtıklarından aslında bunu her zaman yaparlar. Bununla birlikte, genellikle yaratıcı süreçten önce etkileri, kendi yarattıkları set parçalarının bir fonunda birleştirirler. Bununla birlikte, hiçbir şey gerçekten yeni değildir ve her zaman sadece bir gelişmedir ve tekerleğin yeniden icat edilmesi gerekmediği gerçeği bazen geçerlidir.

Açıkçası, çok çeşitli müzikal sahnelerde çalışmamı açıklayan bu görüşe her zaman batmış durumdayım. Caz, klasik ve pop'ta her sahnenin en değerli unsurlarını sevdim. Buna, bu unsurların, kendilerinin pürist bir tarzda yorgun bir kopyasına indirgendiklerinde giderek cazibelerini yitirdikleri gerçeği de katıldı. Bu, esas olarak sözde ana akımda gerçekleşir.

Bununla birlikte, bu unsurlar özgün güçleriyle bireysel eserlerde karıştırılırsa, sanatsal bir imza için hala yeterli alan kalır, çünkü sayısız olasılık vardır. Yaratıcının sanatı esas olarak bileşenlerin yaratıcı karışımından ve müzikal biçimsel dilin ustalığından oluşur. Bu ne önemsiz ne de daha az değerlidir.

Bu tutum o kadar da yeni değil. Sözde füzyon türlerinde kendini çoktan gösterdi. Bir örnek, eski caz trompetçisi Miles Davis'in ünlü füzyon grupları. Müzisyenlerin çaldığı o günlerde ise hem grup liderinin vizyonunun hem de müzisyenlerin buna uyması gerekiyordu.

Bu, elektronik müzik prodüksiyonunun ortaya çıkmasıyla temelden değişti. Yüksek kaliteli numunelerin ve döngülerin yardımıyla, yalnızca üretici, çalışmalarının karışımını belirleyebilir ve uygulayabilir. Mevcut müzik parçaları profesyonel uzmanlar tarafından kaydedilir ve harika ses tasarımcıları tarafından tasarlanır. Seçim, tüm stilleri ve türleri içerir.

Bu tür müzik karışımlarını bir tür olarak sınıflandırmak bir ikilemdir ve yapımcının çeşitliliği arttıkça daha da bunaltıcı hale gelir. Halihazırda, türlerin seçimi tamamen kafa karıştırıcı ve bir tane daha eklemek bir paradoks gibi görünüyor. “Elektronik” veya “elektronik” gibi zaten yerleşik türler, gerçekte neler olduğunu yeterince tanımlamıyor. “Elektronik” tamamen yanlıştır, çünkü elektronik müziğin babaları klasik sahneden gelse de (örn.

"Elektronik" gerçekten "elektronik" ikilemin gerçekleşmesinden sadece bir geçici önlemdir ve pop müzikte esas olarak elektronik olarak üretilen hemen hemen her şeyi tanımlamak için kullanılır. Bu bir tarz değil! Tam bulanıklaştırma, birçok küratör tarafından “Lütfen Electronica'yı göndermeyin!” kısıtlamasıyla cezalandırılıyor, çünkü rock'tan free jazz'a kadar her şey olabilir.

Tüm bu bulgulardan, gerçekten de, eklektizmi temel alan yeni bir türün başlatılması gerektiği sonucuna vardım - Eklektik Elektronik Müzik. EEM, dansa odaklanmaması ve stillerin bir karışımına vurgu yapmasıyla yönetilebilir EDM türünden farklıdır, ancak tek bir eser/şarkı veya albüm/proje ile sınırlıdır. Çeşitli stillerden öğeler kullanan bir şarkıyla (trip-hop, dubstep, IDM, davul ve bas ve diğerleri gibi) yeni bir tür yaratmıyor.

Tabii ki, bu güvercin deliği, izleyicinin daha iyi yönlendirilmesi için çok büyük, ama en azından dinleyici, burada ana akım bekleyemeyeceğini biliyor, çünkü ana akım çeşitlilikle değil, tekdüzelikle parlıyor. Bir yemeğin her yemeğinin, sığır eti veya tavuk gibi bir ana bileşeni vardır ve şef, lezzet modelini ondan oluşturur. Aynı şekilde, EEM, mevcut bileşenlere/alt türlere atıfta bulunarak bu temel tarafından önceden tanımlanabilir.

Örnek olarak şu anki projem olan “LUST”tan bahsedeyim. Temel, yani ana bileşen, oğlum Moritz'in ev parçalarıdır. Ardından, hissettiğim bir ruh halini anlatan ve küçük bir hikaye anlatan vokal ve enstrümantal döngüler ekledim. Öğeler, hikayeyi ve ruh halini en iyi şekilde ifade etmek için uygunlukları açısından (üslup açısından çeşitli, eklektik) seçilir. O yüzden şöyle sınıflandırırım: “Eklektik Elektronik Müzik – House temelli”.

Bu şekilde dinleyici, House'u açıkça tanıyacağını, ancak sürprizlere hazırlıklı olması gerektiğini bilir. Bu sınıflandırma tüketiciyi en büyük hatalardan kurtarırken aynı zamanda zihnini açmaya da bir davettir. Bu çok sanatsal bir sınıflandırmadır!