جوان در مقابل پیر

تعارضات بین پیر و بزرگ را درگیری نسلی نیز می نامند. اما چرا آنها وجود دارند؟ بیایید نگاهی به آن بیندازیم. اول ، بیایید مراحل مختلف زندگی را به یاد بیاوریم.

1. دوران کودکی و مدرسه
2. ورود به زندگی کاری
3. ایجاد شغل و / یا خانواده
4. رهبری
5. ورود به بازنشستگی
6. فعالیت های ارشد

هر زندگی یکسان نیست ، اما می توانیم از این مراحل به عنوان راهنما استفاده کنیم. این مراحل با بردار زمان که از گذشته به آینده است متصل می شوند و یک بینش واضح است: افراد مسن در مراحل قبلی زندگی کرده اند ، جوانان هنوز آنها را پیش رو دارند. این قابل توجه است. بیایید اکنون برخی از جنبه های پیامدهای جسمی و ذهنی پیری را از نزدیک بررسی کنیم:

بدن

اینگونه نیست که افت جسمی در تمام مراحل افزایش یابد. از این گذشته ، بدن قبل از رسیدن به حداکثر عملکرد خود رشد می کند. فقط در این صورت است که تخریب آغاز می شود. زمان و درجه تخریب را می توان به عنوان تناسب اندام توصیف کرد و به عوامل زیادی مانند سبک زندگی بستگی دارد. به عنوان مثال ، استفاده از مواد مخدر ، مانند الکل و نیکوتین. استرس نیز عامل مهمی است. وضعیت آمادگی جسمانی چندان به مراحل زندگی ارتباط ندارد. حتی یک پیر هم می تواند متناسب باشد. برای افراد مبتلا به آسیب های دوران کودکی یا استرس در مرحله تجمع ، تناسب اندام حتی می تواند در سنین بالاتر از همیشه بهتر باشد. فقط در سنین پیری است که طبیعت آسیب می بیند.

روح

بهداشت روان نیز لزوماً با مراحل زندگی ارتباط ندارد. با این وجود ، بین آمادگی جسمی و روحی رابطه تنگاتنگی وجود دارد. آمادگی جسمانی تقریباً یک شرایط برای سلامت روان است.

ذهن

تناسب اندام (دیدگاه / ذهن / نظر) چیزی متفاوت از سلامت روان است. حالت روانی با اراده شخص بسیار شدیدتر شکل می گیرد. این نیاز به تلاش زیادی دارد. اما از آنجا که تلاش به انرژی موجود مربوط می شود ، وضعیت روانی به جنبه ها و مراحل قبلی زندگی بسیار وابسته است. از آنجا که برنامه های تناسب اندام شخصی (آموزش یا یوگا) نیز به تلاش نیاز دارند ، از اینجاست که داستان درگیری های نسلی آغاز می شود.

من می خواهم در اینجا یک تلاش را انتخاب کنم ، که تحقق آن برای پیرمردان چندان سخت نیست ، اما به شهامت نیاز دارد.

ایده

برای من بالاترین هدف یک طرز فکر پذیرش تنوع است. تنوع فرهنگی بین مردم همیشه اولین چیزی است که در سطح جهانی به ذهن خطور می کند. اما پذیرش ذهنیت های مختلف در مراحل زندگی نیز وجود دارد که درک آن آسان تر است. در اینجا ، افراد مسن به وضوح در یک مزیت قرار دارند ، زیرا آنها قبلاً تمام مراحل را طی کرده اند. جوانان باید به روایت های قدیمی ها اعتماد کنند ، اما این روایت ها چگونه هستند؟

تجربیات حاوی لحظات دردناک بسیاری است و قدیمی ها بسیاری از آنها را تجربه کرده اند. متأسفانه ، این تجربیات دردناک همیشه خود را به صف اول روایت ها می کشانند و به همین دلیل است که این روایت ها غالباً مانند اخطار به نظر می رسند. شک و تردید نیز نتیجه تجربیات است. برای جوانان ، گزینه های عمل غالباً به صد در صد محکومیت ختم می شوند زیرا تردید ناشی از تجربیات وجود ندارد - و این چیز خوبی است.

از این نظر ، افراد پیر باید از جوانان بیاموزند ، یا بهتر بگویم ، مراحل زندگی را که قبلاً گذرانده اند به خاطر بسپارند. و اگر نگاه دقیق تری بیندازیم ، افراد پیر نیز گاهی اوقات وقتی به اصطلاح حماقت جوانی را به یاد می آورند ، این کار را می کنند. و آنها معمولاً این کار را با خنده انجام می دهند! اما با این کار ، آنها گاهی اوقات فراموش می کنند که بررسی کنند آیا تصمیمات واقعاً احمقانه بوده اند یا نه ، فقط با هنجارهای اجتماعی مجازات شده اند که در دوره های شغلی برتری داشته اند.

می توان مشاهده کرد که افراد بسیار مسن به الگوی تقریباً کودکانه ای بازمی گردند ، که باعث می شود در بیشتر موارد ارتباط با جوانان دوباره آرامتر شود. شاید ما افراد قدیمی باید کمی زودتر شروع کنیم تا دوباره مثل بچه ها بشویم ، زیرا با بازنشستگی می توانیم هنجارهای اجتماعی را که در طول ایجاد شغل بر ما ظلم کرده اند دوباره به پس زمینه برسانیم. آیا فقط پوچی از توانایی ادامه رقابت است که مانع این کار می شود؟ جوانان این پوچی را مضحک می بینند ، و آنها حق دارند که چنین کنند. ممکن است پوچ به نظر برسد ، اما بازگشت به بی طرفی دوران کودکی کلید ما در پذیرش جوانان است ، که در مبارزه با هنجارهای بد ساخت جامعه به حمایت نیاز دارند. با این کار ، ما دو پرنده را با یک سنگ می کشیم: جوانان دوست دارند دوباره به ما گوش دهند و ما سالم تر می شویم.