ວິທີການທົ່ວໂລກຂອງຂ້ອຍ

ຮູບພາບ: NASA

ໃນວັນທີ 21 ເດືອນກໍລະກົດປີ 1969, ເວລາ 2.56 ໂມງເຊົ້າເວລາໂລກ Neil Armstrong ໄດ້ຍ່າງເທິງດວງຈັນ. ຂ້ອຍມີອາຍຸໄດ້ 13 ປີໃນເວລານັ້ນ. ມັນບໍ່ຮອດ 6 ປີຕໍ່ມາຂ້ອຍໄດ້ຮູ້ເຖິງແງ່ມຸມຂອງຮູບນີ້, ເມື່ອຂ້ອຍຍ້າຍໄປຢູ່ບ່ອນຮາບພຽງຂອງຕົນເອງກ່ອນ. ໃນບັນດາກ່ອງຂ້ອຍພົບເຫັນ ໜັງ ສືພິມທີ່ຮັກສາໄວ້ແຕ່ປີ 1969 ດ້ວຍຮູບນີ້ເປັນຮູບແບບໃຫຍ່. ມັນເປັນຄືກັບອາການຊshockອກເມື່ອຂ້ອຍຮູ້ເຂົ້າເລິກວ່ານີ້ແມ່ນເຮືອນຂອງຂ້ອຍ.

ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ການຕໍ່ສູ້ທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້ເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດ. ສຶກສາ, ວຽກເຮັດງານ ທຳ, ຄອບຄົວ, ເດັກນ້ອຍ, ວຽກ. ພຽງແຕ່ 45 ປີຕໍ່ມາການຕໍ່ສູ້ຢ່າງບໍ່ອິດເມື່ອຍເພື່ອຫາເງິນໄດ້ສິ້ນສຸດລົງໃນຄວາມຫວັງຂອງການເກສີຍນໄກ - ຍັງໃກ້ຈະຮອດຄວາມທຸກຍາກ, ແຕ່ວ່າມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ສົມຄວນ.

ພາຍຫຼັງ 45 ປີທີ່ໄດ້ຖົກຖຽງກັບການ ກຳ ນົດເສດຖະກິດ, ວຽກ ໃໝ່ ໃນການປັບປຸງການເງິນບໍ່ແມ່ນທາງເລືອກ. ຂ້ອຍມີພຽງພໍແລ້ວ. ແຕ່ມັນຍັງມີຄວາມໄຝ່ຝັນໃນການເປັນນັກສິລະປິນ, ເຊິ່ງຂ້ອຍເບິ່ງຄືວ່າຂ້ອຍຈົບໄປແລ້ວ 40 ປີ. ແຕ່ຂ້ອຍຕ້ອງເວົ້າຫຍັງ?

ຫຼັງຈາກນັ້ນຮູບຖ່າຍໄດ້ກັບມາສູ່ຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍແລະຂ້ອຍກໍ່ຮູ້ສຶກຕົກຕະລຶງວ່າການປ່ຽນແປງພຶດຕິ ກຳ ຂອງຄົນເຮົາມີ ໜ້ອຍ ພຽງໃດຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ. ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງບ້ານເກີດເມືອງນອນ ທຳ ມະດາ, ເຊິ່ງຄົນ ໜຶ່ງ ຕ້ອງປູກຝັງແລະຮັກສາ, ເຊິ່ງການເຄົາລົບນັບຖືຕະຫຼອດຊີວິດແມ່ນສິ່ງທີ່ແນ່ນອນ, ມັນຍັງຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຄວາມກຽດຊັງຂອງຄົນຕ່າງຊາດທີ່ສົມມຸດຕິຖານ, ແລະການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງຄົນອ່ອນແອ.

ອຸດົມການທີ່ໂດດເດັ່ນຍັງບໍ່ໄດ້ໃຫ້ວິທີການສັ່ງຊື້ໂລກໂດຍອີງໃສ່ເຫດຜົນແລະວິທະຍາສາດ, ເຊິ່ງເປັນໄປໄດ້ໂດຍການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງປັນຍາປະດິດ. ແລະມະນຸດຍັງບໍ່ທັນໄດ້ ນຳ ເອົາຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຕົນມາຄວບຄຸມດ້ວຍຮູບແບບການສືບທອດຂອງພຶດຕິ ກຳ ທີ່ເກີດຂື້ນພາຍໃຕ້ສະພາບການທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ໂລກໄດ້ປ່ຽນແປງຫຼາຍຢ່າງໂດຍຜ່ານວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຢີຫຼາຍກ່ວາຜູ້ຮັກສາຂ່າວປະກາດໃນອະດີດ. ແລະຫຼາຍຄົນຍັງເຊື່ອພວກເຂົາແທນທີ່ຈະໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມໃນການຄິດແລະຂໍ້ມູນ.

ມັນຈະໄປຊ້າເກີນໄປ ສຳ ລັບການ ດຳ ລົງຊີວິດສ່ວນໃຫຍ່, ຄົນໂງ່ຈ້າ, ແຕ່ວ່າຜູ້ໃດທີ່ສາມາດຕັ້ງຊື່ສິ່ງຕ່າງໆດ້ວຍສະຕິປັນຍາຂອງລາວຖືກຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປູກຈິດໃຈ ໃໝ່ ເຂົ້າໃນສະ ໝອງ ຂອງຄົນລຸ້ນຕໍ່ໄປ. ມັນຕ້ອງເກີດຂື້ນເລື້ອຍໆແລະຕໍ່ເນື່ອງເພື່ອກ້າວຕໍ່ໄປໃນວິວັດທະນາການ.

ແລະນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ນັກສິລະປິນສາມາດເຮັດໄດ້. ແລະນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍ ກຳ ລັງເຮັດຢູ່ດຽວນີ້.