Мајчин јазик и дискриминација

Всушност, би имал доволно други работи да правам, но оваа тема ми гори на ноктите. Како уметник, првенствено треба да се занимавам со мојата уметност. Во моите помлади години, ова беше тежок потфат, само поради потребата да се обезбеди приход. Тоа не се променило кога сте на почеток на нова кариера. Денес, пак, се додава и задолжителната самопромоција како задача која одзема многу време.

Уредниците и кураторите кои во поранешните времиња сè уште беа пристапливи се повеќе се зацврстуваат зад бројките за успех што веќе треба да се покажат дури и како новодојденец. Можам да се сетам дека некој доби барем одговор на поднесок до печатот, уредниците на радио или издавачките куќи – и тоа не чинеше ништо! Мора да се признае, особено во музичкиот бизнис, бројот на „молителите“ експлодира поради можностите за дигитална музичка продукција. Ова стана просперитетен пазар за платформи за самопромоција (дури и на пазарот на книги).

Па, така е! Како и да е, може да се забележи дека како резултат на тоа, прагот на рентабилност се движи сè поназад. А потоа има уште еден ефект кој многумина не го забележуваат и станува спор – културното потекло и мајчин јазик на уметникот. Ова навистина не е сосема ново, а постарите музичари ќе се сеќаваат на отпорот на она што тогаш се нарекуваше „англо-американски културен империјализам“. Во Франција и Канада беа воведени задолжителни радио квоти за домородните музичари. Отпорот кон доминацијата на поп музиката на англиски јазик растеше и во други земји.

На овој фронт, работите станаа алармантно тивки. Ова е и покрај фактот што доминацијата порасна наместо да се намали. Денес, американските формати на Оскарите или Греми веднаш се емитуваат во живо на телевизија. Сето ова е доволно алармантно за уметниците од неанглиско говорно подрачје, но има уште еден развој што се одвива во сенка на вниманието, а кој има уште посериозни импликации за самопромоција.

Очигледно, германската, француската и другите култури спијат низ еволуцијата на самопромоција. Има шокантно малку маркетинг понуди фокусирани на Европа (се разбира, како Германец, тоа е фокусот на моето набљудување). Се разбира, меѓународните формати (Submithub, Spotify итн.) се отворени ширум светот, но општата ориентација е сублиминално јасно фокусирана на англискиот јазик. Ќе дадам пример.

Кога ја започнав мојата втора уметничка кариера во музичкиот бизнис во 2019 година, прилично несвесно и случајно го избрав англискиот јазик како јазик на комуникација и (кога е достапен) текст на песната. Ова имаше многу врска со мојата претходна меѓународна работа како џез трубач. Англискиот јазик е глобална „лингва франка“ веќе подолго време. Исто така, мојот маркетинг стигна до меѓународниот пазар без никакви проблеми. Успеав да достигнам стриминг бројки околу 100,000 веќе со првите песни - како почетник по повеќе од 20 години пауза како изведувач!

Во 2022 година, објавив некои книги на германски и сфатив дека можам да се изразам на мојот мајчин јазик многу подетално - што не е ни чудо. Така, оттогаш пишував и текстови на германски песни. Веќе на почетокот на мојата доцна кариера налетав на стотици за мене сосема непознати жанрови во поп музиката. После 3 години конечно се населив, што беше важно за маркетингот, кој беше многу зависен од алгоритмите. Сега наоѓав дека вистинските плејлисти сè подобро допираат до мојата меѓународна публика.

Ми беше јасно дека оваа публика енормно ќе се намали со текстовите на песните на германски јазик, но и повеќе од 100 милиони потенцијални слушатели се доволни ако се земе предвид секако повисокиот уметнички квалитет на текстот на мојот мајчин јазик. Сега ги барав соодветните жанрови и останав без зборови. Маркетинг платформите ги даваат жанровите како паѓачко мени - на англиски, се разбира. Освен „Дојчпоп“, таму немаше многу да се најде, а соодветните плејлисти беа повеќе насочени кон германски Шлагер. За пософистицирани германски стихови, имаше и кутија со хип-хоп и жанровите на реси. Нешто како „Алтернатива“ очигледно не беше наменето за уметници што зборуваат германски.

Кога потоа барав соодветни провајдери за промоција за публика од германски јазик, бев вчудовиден. Со илјадници и илјадници агенции за промоција, речиси ниту една не беше специјализирана за публика што зборува германски. Правилото гласеше: „Сите разбираат англиски и тука треба да се заработат парите од сите страни“. Изненадувачки, дури и германските куратори се согласија со оваа пресуда без коментар. Мислам дека колегите во другите европски земји ќе се чувствуваат исто. Се чини дека англо-американската машина за вкус доминира на целиот дигитален пазар, па дури и европските компании (Spotify е шведски, Deezer е француски итн.) не можат да најдат сила (или волја?) да и се спротивстават.

Се разбира, Германија има произведено и ѕвезди, но не зборувам за хероите кои својата кариера ја воспоставија преку клубови и концерти. Дигиталниот пазар е пазар сам по себе, и тој е единствениот што генерира приходи кои не се засноваат на чиста работа. Дури и со моите германски титули, допирам повеќе фанови во САД отколку во Германија. Што е погрешно следењето? Дали сме навистина само вазали на САД, како што секогаш се плашеше повоената генерација? Пријателството е добро, но скромната зависност едноставно е лоша. Ако ние Европејците добиваме неколку трошки од американскиот музички пазар, тоа не е компензација за тоа што домашниот музички пазар останува затворен во однос на големите зделки. Тука нема кој да се обвинува, а трудољубивоста на Американците на пазарите е импресивна, но има горчлив вкус на европскиот јазик. Не сакам ни да знам каков е вкусот на африкански или на други јазици.

Одрекување: Не сум националист и немам проблем со другите култури и среќен сум што зборувам англиски во меѓународна комуникација, но се нервирам кога неуко ме дискриминираат во однос на тоа од каде доаѓам и на кој јазик зборувам – дури и ако е само небрежност. Навистина ми се врти кога дури и во мојата земја радио станиците речиси целосно ги игнорираат германските песни. Крајно време е повторно да се отвори дебатата.

цитат:
Нема наслов на германски јазик во Топ 100 на официјалните германски топ листи за Airplay 2022 година.

Претседателот на BVMI, д-р Флоријан Друке го критикува фактот дека ниту еден наслов на германски јазик не може да се најде во Топ 100 на официјалните германски топ листи за Airplay 2022 година, со што постави нов негативен рекорд за тренд што индустријата го посочува со години. . Во исто време, студијата покажува дека разновидноста на слушаните жанрови, вклучително и музиката на германски јазик, продолжува да биде голема. Во музичката понуда на радио станиците тоа сепак не се одразува.

„Нема песна на германски јазик меѓу 100-те најчесто пуштани наслови на германското радио, како што е прикажано од Официјалните германски топ листи за ерплеј 2022 година, утврдени од MusicTrace во име на BVMI. Тоа е ново ниско ниво по пет во 2021 година и шест во 2020 година. Фактот дека песните на германски не играат особено голема улога на радиото не е нов феномен, а индустријата се осврна и критикуваше многу пати во текот на годините. Според наше мислење, станиците со локален репертоар би можеле да се идентификуваат и да остават свој белег кај слушателите“, се цитира Друке во соопштението за печатот од здружението. „Од друга страна, исто така, мора да биде јасно дека овде ќе погледнеме многу внимателно во актуелната дебата за иднината на јавната радиодифузија и ќе бараме културна мисија, која не се исполнува со големата ротација на меѓународниот репертоар. Погледот на Официјалниот германски албум и сингл листите е доволен за да се покаже дека уметниците на германски јазик се многу ценети и барани во оваа земја и треба соодветно да се одразат на радиото“, продолжува Друке, кој предупредува дека политичарите не треба да гледаат далеку од ова прашање. > Извор: https://www.radionews.de/bvmi-kritisiert-geringen-anteil-deutschsprachiger-titel-im-radio/

Крај на цитатот