Machines, armoede en geestelijke gezondheid

Machines, armoede en geestelijke gezondheid zijn de drie belangrijkste kwesties die mij zorgen baren - en ze zijn allemaal deels gerelateerd. Zoals vaak het geval is, zijn de verbindingen complex en niet direct duidelijk.

Toen ik in 1998 niet meer kon werken als uitvoerend musicus, brak er voor mij een heel moeilijke tijd aan. Ik besefte al snel dat ik ondanks mijn grote succes het verkeerde paard had gesteund. Een voornamelijk uitvoerend musicus is afhankelijk van zijn fysieke arbeid. Als deze mogelijkheid verdwijnt, stort het bestaan ​​in. De Corona-pandemie legt momenteel op brute wijze het hele dilemma van de podiumkunsten bloot.

Het is duidelijk dat armoede het gevolg is van veel podiumkunstenaars. Armoede als gevolg van een gebrek aan werkgelegenheid beperkt zich niet tot de podiumkunsten, maar is een wereldwijd probleem van een systeem dat betaald werk tot de basis van het bestaan ​​maakt. Ik heb elders al gezegd dat ik geen probleem heb met concurrentie, waardoor er logischerwijs een inkomenskloof ontstaat. Zolang er een oplossing is voor de verliezers van de concurrentie, zullen veel andere mensen dat accepteren. Helaas is deze oplossing niet in zicht. De verliezers aan hun lot overlaten is simpelweg geen optie, want deze planeet is tenslotte van ons allemaal.

Met de groeiende intelligentie van machines wordt het probleem een ​​enorme taak voor de toekomst, omdat er waarschijnlijk nog meer banen zullen verdwijnen die ons bestaan ​​veiligstellen. Het gaat niet om het aantal banen, maar om hun waarde in het financiële systeem. Er is altijd genoeg te doen, zoals we zien aan de onderbezetting van zorgposten, maar vanuit kapitalistisch oogpunt wordt niet genoeg verdiend om dit werk voldoende te bekostigen.

Ironisch genoeg ben ik momenteel zelf betrokken bij de vernietiging van kunstenaarsbanen. Mijn toneelstuk "From Ape to Human" kan niet binnen afzienbare tijd worden gespeeld en alle media die het stuk presenteren, worden door mij of mijn computer geproduceerd. Een noodzakelijk gevolg van de onschatbaarheid van externe diensten. Toch zal ik waarschijnlijk arm blijven, want alleen reguliere miljoenen zullen tot een welvarend inkomen leiden. Als dit zo doorgaat, zullen we waarschijnlijk alles aan de machines moeten overlaten. De muziekproducerende koffiemachine "Alexis" in mijn toneelstuk laat al zien hoe het zou kunnen werken. Gelukkig heeft “Alexis” nog het fatsoen om zelf capaciteiten uit te schakelen om mensen wat leefruimte te geven.