เลือกระหว่างอะไร?
ใช่ สงครามในยูเครนนั้นแย่มาก เช่นเดียวกับสงครามในยูโกสลาเวีย สงครามในซีเรีย และสงครามหลายร้อยครั้งก่อนหน้านี้ หลังจากความสยดสยองมาถึงการวิเคราะห์และนี่คือสิ่งที่ซับซ้อน แน่นอน เราสามารถพูดได้ว่าปูตินคลั่งไคล้ และเกือบทั้งโลกประณามการโจมตี – ดูมติของสหประชาชาติ แต่นี่เป็นความจริงเพียงครึ่งเดียว
หากเราวิเคราะห์ปัญหาด้วยการวิเคราะห์ เราจะพบสาเหตุของการตัดสินใจที่บ้าๆ บอ ๆ ของปูตินในการล่มสลายของสหภาพโซเวียต ที่พังทลายเพราะความอ่อนแอทางเศรษฐกิจที่เห็นได้ชัด คนส่วนใหญ่อยู่ในทางที่เลวร้ายและหวังว่าจะปรับปรุงความเป็นอิสระของประชาชนด้วยการหันไปใช้ประชาธิปไตยและระบบทุนนิยมเป็นทางเลือกแทนลัทธิคอมมิวนิสต์ที่ล้มเหลว ตอนนี้พวกเขากำลังรอการปรับปรุง เราจะให้พวกเขารอนานแค่ไหน? พวกเขารอมา 30 ปีแล้ว อีก 20 หรือ 100 ปี – ตลอดไป?
ประชาธิปไตยอยู่บนความเป็นไปได้ของแต่ละคนในการใช้ชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรีและเหนือความยากจน สิ่งนี้เป็นจริงไม่เพียงแต่สำหรับอดีตสาธารณรัฐโซเวียตในเอเชียกลางเท่านั้น แต่ยังรวมถึงแอฟริกาและภูมิภาคอื่นๆ อีกด้วย หากสิ่งที่เรียกว่าโลกเสรีไม่จัดการเรื่องนี้ ก็จะเกิดสงครามมากขึ้น จนกว่าจะมีการประลองนิวเคลียร์ เราต้องเข้าใจการเชื่อมต่อเหล่านี้
รัสเซียในตัวตนของปูตินต้องการกลับไปเป็นมหาอำนาจโลก ทำไมตอนนี้เขาไม่โจมตีเอเชียกลาง (ซึ่งเขาพยายามทำในสงครามคอเคซัสแล้ว เป็นต้น) แต่ยูเครน? เพราะเอเชียกลางรอได้ ผู้คนที่นั่นยังทำตัวแย่ และรัสเซียมีโอกาสที่ดีที่สาธารณรัฐจะตกอยู่ภายใต้อ้อมแขนของรัสเซียโดยสมัครใจอีกครั้ง! อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่ในยูเครนได้เลือกระบอบประชาธิปไตยและระบบทุนนิยมโดยสมัครใจโดยสิ้นเชิง และสภาพความเป็นอยู่ของพวกเขาก็ดีขึ้นจริง ๆ เนื่องจากอยู่ใกล้กับยุโรป อันตรายก็คือประชาธิปไตยและระบบทุนนิยมรับประกันชีวิตที่ดีขึ้น แน่นอนว่าปูตินไม่อาจปล่อยให้เป็นเช่นนั้นได้ และจีนก็เช่นกัน
ประเทศจีนได้เลือกเส้นทางที่ผสมผสานสองโลก ด้านหนึ่ง กลไกอำนาจคอมมิวนิสต์ และอีกด้านหนึ่ง เสรีภาพทางเศรษฐกิจ จนถึงตอนนี้ เส้นทางนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง – โดยแลกกับเสรีภาพส่วนบุคคลของผู้คน
น่าเสียดายที่ระบบทุนนิยมในรูปแบบที่น่าเกลียดที่สุดยังแสดงให้เห็นการแบ่งประชากรออกเป็นเศรษฐีและคนจนมาก สิ่งนี้สามารถสังเกตได้แม้ในระบอบประชาธิปไตยแบบทุนนิยมที่ดูเหมือนรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ทรัมป์แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงวัตถุระเบิดที่บรรจุอยู่ในนั้น ดังนั้นประชาธิปไตยจะไม่มีวันชนะชัยชนะครั้งสุดท้าย และเราจะต้องรอคอยการประลองนิวเคลียร์ต่อไป
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ที่นี่ในสตูดิโอขนาดเล็ก ต่อสู้อย่างสุดชีวิตเพื่อเอาชีวิตรอดในฐานะโปรดิวเซอร์เพลง ตัวอย่างสำคัญสำหรับคนจำนวนมากในระบอบประชาธิปไตยแบบทุนนิยม ใช่ ฉันไม่ว่าง! การศึกษาด้านดนตรีเชิงวิชาการที่กว้างขวางตามมาด้วยหลายปีที่ทรหดบนโลกใบนี้ จนกระทั่งหมดไฟ หลังจากนั้นการต่อสู้เพื่อชีวิตก็ดำเนินต่อไป อาชีพใหม่ ความสุขใหม่ จนกว่าจะหมดไฟครั้งต่อไป ตอนนี้ฉันพยายามที่จะเสริมเงินบำนาญของฉันด้วยการผลิตเพลง
ใช่ ฉันสามารถแสดงความคิดเห็นได้อย่างอิสระ ไม่มีระเบิดตกใส่หัวฉัน และฉันก็มีอาหารเพียงพอแล้ว แล้วฉันสบายดีไหม ไม่ เพราะในฐานะศิลปินที่มีประสบการณ์ในธุรกิจเพลง ฉันได้สัมผัสอีกครั้งว่าอำนาจทางเศรษฐกิจจำกัดการพัฒนาตนเองของฉันอย่างมาก ยามที่เรียกว่าเฝ้าประตูต้องการถอดเสื้อตัวสุดท้ายออกจากหลังของฉัน ก่อนที่ผลงานของฉันจะไปถึงหูของผู้ฟังด้วยซ้ำ นี่คือสิ่งที่การแข่งขันดูเหมือนในระบบทุนนิยม
การแปรรูปแบบก้าวหน้า (การทำให้เป็นทุน) ของภูมิทัศน์วัฒนธรรมหมายความว่าทุกวันนี้สิ่งต่อไปนี้ใช้กับศิลปินมากขึ้นกว่าเดิม: "ไม่มีโอกาสในตลาดหากไม่มีการลงทุนทางการเงิน" อาจดูเหมือนเป็นการบ่นในระดับสูงสำหรับหลาย ๆ คน แต่อย่างที่โอวิดพูดไปแล้ว: “ต่อต้านจุดเริ่มต้น” อิสรภาพแบบนี้ไม่มีวันถึงใจประชาชน หากประชากรส่วนใหญ่ถูกกีดกันออกจากการเติบโตส่วนบุคคลและทางเศรษฐกิจเนื่องจากขาดอำนาจทางการเงิน ในไม่ช้าก็จะกลายเป็นเยือกเย็น จากนั้นเราจะมีทางเลือกระหว่างกาฬโรคกับอหิวาตกโรคเท่านั้น