Müzik Prodüksiyonunun Sonu
Hayatta, birkaç yıl boyunca günlük rutininizi etkileyen kararlar vardır. 2019 yılının sonunda elektronik müzik üretmeye karar verdiğimde bu da o kararlardan biriydi. 20 yılı aşkın süredir müzik yapmadığım ve 120 civarında prodüksiyonun da zaman aldığı için öğrenecek çok şeyim vardı.
Eski bir müzik profesyoneli olarak müziği sadece bir hobi olarak ele almak bireysel ruh kalıplarıma uygun değildi. Bu yüzden aynı zamanda modern müzik pazarlamasına da alışmam gerekiyordu. Bu çok zaman aldı ve bu çabanın bir noktada sonuçlarla dengelenmesi gerekiyordu.
Ne yazık ki, hayatımda çoğu zaman olduğu gibi, başarı görünürdü ama somut değildi. Dört yıl içinde şarkılarımın yaklaşık 2 milyon kez dinlenmesini sağladım ve bu muhtemelen "saygın bir başarı" olarak nitelendirilebilir. Eğer hâlâ genç olsaydım, bu bana bir atılım elde edilene kadar sabırla gelişmeye ve gelişmeye devam etmem için bir sebep verirdi. Bunu yaklaşık 10 yıl sonra meyvelerini veren ancak 10 yıl sonra tükenmişlikle sonuçlanan ilk müzisyen kariyerimden biliyorum.
Birincisi, bu dramayı tekrarlamak istemedim ve ikincisi, artık hayatımda bu tür çabalara yetecek kadar zamanım yok. Dün hava çok kötüydü ve ben de yaşam ve çalışma ortamımdaki yorucu yenileme çalışmalarından dolayı tamamen bitkin düşmüştüm. Bu depresif ruh hali içinde, kendiliğinden müzik yapımcılığını bırakıp yaratıcı yazarlığa odaklanmaya karar verdim. Bu içgüdüsel karar karşısında hemen şok oldum ama 4 yıllık elektronik müzik prodüksiyonuna dönüp baktığımda kararımı doğruladı. Ben bilinçli olarak kontrol etmeden, olaylar organik olarak bu yönde gelişiyordu. Son olarak yeni bitirdiğim “Artificial Soul” adlı bir albüm vardı. On bir şarkının tamamı yapay zekanın yardımıyla yaratılmıştı ve yeni teknolojilere olan merakımı yeterince tatmin etmişti. Böylece o fasıl kapandı.
Yakında yayınlayacağım son üç şarkıdaki müzikal gelişimim daha da önemliydi. Sanki içimden bir ses iş başındaymış gibi, müziğe dönüşün ilk haftalarından iki şarkıyı yeniden düzenleyip ürettim. O ilk günlerde bir “Uzay gemisi” hayal etmiştim. Entprima”, akıllı kahve makinesi Alexis'in uzay gemisinin yemek odasında misafirleri eğlendirmek için müzik ürettiği yer. Yeni düzenlemelerde dört yıl boyunca öğrendiğim her şeyi kullandım. Sonuçlar beni çok şaşırttı çünkü istemeden de olsa bir çemberi kapatmışlardı ve geç dönem müzik çalışmalarımın özünü temsil ediyorlardı. Ve en sonunda neredeyse tesadüfen ortaya çıkan “Boşluğun Laneti” adlı şarkı vardı. Durmaya karar verdikten sonra, başlığın ne kadar öngörülü olduğunu görünce sırtımdan aşağı bir ürperti geçti.
Sonunda her şey sıradan mali meselelere geldi. Becerilerim arttıkça ekipmanıma olan talepler de arttı. Mixing ve mastering konusunda o kadar çok şey öğrenmiştim ki, doğal olarak bu bilgiyi pratiğe dökmek istedim. 10 yıllık bilgisayarım artık bu durumun üstesinden gelemezdi ve üretim iş istasyonum artık kendi gereksinimlerimi karşılayamazdı. Sonuçta mantıksal sonuç, mümkün olanın zirvesinde durmaktı.
Bu yazının yayınlandığı gün “Tanze mit den Engeln” kitabım da çıkacak. Beden, zihin ve ruhun karşılıklı etkileşimiyle ilgilidir. Orada net kararımın olanağının temelini oluşturdum. Ve bir kez daha çember kapanıyor. Ayrıntılı bir iç gözlem de bu kitabın bir parçası ve bu, kararsızlık konusunda derin bir farkındalığın benim en göze çarpan yeteneklerimden biri olduğunun farkına varmamı sağlıyor. O yüzden bu adımla benim için müzik konusu bitmedi. Hayal kırıklığı içinde değil, mantıksal olarak hareket ediyorum. Sonuçta müziğim çabuk bozulan bir ürün değil ve hâlâ herkesin kullanımına açık. Müzik çalışmalarım ölmesin diye yazı çalışmalarımda şarkılara atıfta bulunmaya devam etmek benim için de mutluluk olacaktır.
Muhtemelen sondan bir önceki yolculuğuma müzikal olarak fantastik “Spaceship” ile başladım. Entprima” ve Dünya gezegenindeki fiziksel-ruhsal görünümümün yanı sıra yaratıcı ruhumla da uzay gemisine döneceğim. Eğer tabiri caizse dışarıdan bir perspektiften Dünya'da olup bitenleri gözlemlemek istiyorsanız bu tüyonun çok faydalı olduğunu buldum. Dünyayı ilk kez uzaydan gözlemleyebilen, şaşkına dönmüş astronotları düşünün. Bu duyguları kelimelere dökmekte zorlanıyorlardı.
23 Nisan 2024 tarihli zeyilname
Bir önceki çok nihai gibi görünüyor ama hiçbir şey nihai değil. Ancak yine de oldukça derindir. Şimdi bu ek ile az önce kapattığım kapıyı tekrar açmak istemiyorum… Durun, neden olmasın? Bazen yeniden açtığımız kapıları her gün çok hızlı bir şekilde kapatıyoruz. Kısaca ifade edeyim. Elbette müziğe olan tutkum hala devam ediyor ve gün boyu müzik üretmekten başka hiçbir şeyi sevmem ama sıralanan nedenlerden dolayı, bu nedenler değişmediği sürece bu pek mümkün değil ve bu da beklenecek bir şey değil. Eğer bu gerçekleşirse elbette yeni bir sayfa açmaya hazırım. Zaman gösterecek.