Meditasyon ve Müzik

Meditasyon, her türden rahatlatıcı müzik için giderek haksız bir şekilde kullanılıyor, ancak meditasyon rahatlamadan daha fazlasıdır.

Popüler müziğin giderek basitleştirilmesinden yakınan birçok müzik gazetecisi sesi var. Şarkılar gittikçe kısalıyor ve armoniler ve melodiler listelerde ilk on arasında giderek daha fazla birbirinin yerine geçebilir hale geliyor.

Tür sınıflandırmalarının terminolojisini basitleştirme ve ne yazık ki bulanıklaştırma eğilimi gerçek bir sorun haline geldi. Ne yazık ki, müzik gazetecileri ve küratörler bu özensizliğe endişe verici bir oranda uyum sağlıyor. Çoğunluğun beğenisi ve ayrıca çoğunluğun görüşü tek standart haline gelir.

Aktif bir müzik yapımcısı olarak, dinleyici tarafından tanınmasını sağlamak için müziğinizi kendiniz sınıflandırmanız istenir. Şimdi “Ambient” diye bir kategori var, bir şekilde yavaş ve soyutla ilgisi var gibi görünen her şeyi içeren ama aslında kendisi havaalanları ve tren için müzik yapan Brian Eno'nun eserlerine dayanan bir tür. Aklımdaki istasyonlar.

Ardından, “Lounge” ile bağlantılı olarak kulüpler için rahat müzik anlamına gelen “Chillout” bölümü vardır. Chillout da rahatlama müziği ile karıştırılır ve korkunç bir şekilde meditasyon etiketi altında da listelenir. Ancak meditasyon, “kapatma” anlamında gevşeme ile hiçbir şekilde ilgisi olmayan bir uygulamadır – tam tersine! Meditatif tekniklerin temel bir unsuru, dikkatin bilinçli kontrolüdür! Bunun havaalanları ve kulüplerle ilgisi yok.

Spotify'da arama terimi olarak "meditasyon" girerseniz, bayrakta "meditasyon" yazan birçok çalma listesi bulacaksınız. Ve orada ne duyuyoruz? İlk on pop sohbetindekiyle tamamen aynı – yalnızca yavaş, ritimsiz ve küresel seslerle. Dikkati bilinçli olarak yönlendirmekten çok uykuya dalmak için daha uygun olan müzik. Çok fazla iyi niyetle, “dinlenme meditasyonu” diye bir şey olduğu iddia edilebilir, ancak bu, birçok meditasyon tekniğinden sadece biridir. Vipassana.

Siyasetle ilgilenen biri olarak, kaçınılmaz olarak bunun toplumların kaderlerine artan ilgisizliğinin korkunç bir işareti olduğundan şüpheleniyorum. Dünya iklimsel çöküşün eşiğinde olsa da, yaşam tarzımızı düzeltmek için gerçekten ihtiyaç duyduğumuz güçleri birbirine bağlayan yeni savaşlar başlıyor. Bunu müziği sınıflandırma sorunuyla ilişkilendirmek biraz abartılı olabilir, ancak bir şeyi kavramsal olarak sınıflandırmanın imkansızlığı, çünkü çoğunluk dünyanın sadece bir bölümünü görmek istiyor, oldukça semptomatik. Çeşitliliğin sonudur ve despotların ve basitleştiricilerin eline geçer.