Het einde van de muziekproductie

Er zijn beslissingen in het leven die jarenlang invloed hebben op uw dagelijkse routine. Toen ik eind 2019 besloot elektronische muziek te gaan produceren, was dat één van die beslissingen. Ik moest nog veel leren, want ik had al meer dan twintig jaar geen muziek meer gemaakt en de ongeveer 20 producties vergden ook tijd.

Als voormalig muziekprofessional was het niet verenigbaar met mijn individuele zielspatronen om muziek slechts als een hobby te beschouwen. Ik moest dus ook vertrouwd raken met moderne muziekmarketing. Dat kostte veel tijd en deze inspanning moest op een gegeven moment in evenwicht worden gebracht met de resultaten.

Helaas was succes, zoals zo vaak in mijn leven, zichtbaar maar niet tastbaar. Ik heb in vier jaar tijd ongeveer 2 miljoen keer mijn liedjes gespeeld, wat waarschijnlijk kan worden omschreven als een zogenaamd “respectabel succes”. Als ik nog jong was, zou dit mij reden geven om geduldig door te gaan met verbeteren en ontwikkelen totdat er een doorbraak is bereikt. Dat weet ik uit mijn eerste carrière als muzikant, die na een jaar of tien vaste vruchten afwierp, maar tien jaar later in een burn-out eindigde.

Ten eerste wilde ik dit drama niet herhalen en ten tweede heb ik niet langer genoeg tijd in mijn leven voor dergelijke inspanningen. Gisteren was het beroerd weer en bovendien was ik helemaal uitgeput van de zware verbouwingswerkzaamheden in mijn woon- en werkomgeving. In deze depressieve stemming besloot ik spontaan de muziekproductie op te geven en me te concentreren op creatief schrijven. Ik was meteen geschokt door deze intuïtieve beslissing, maar terugkijkend op 4 jaar elektronische muziekproductie bevestigde mijn beslissing. De dingen hadden zich organisch in deze richting ontwikkeld, zonder dat ik daar bewust controle over had. Er was het laatste album genaamd “Artificial Soul” dat ik net had uitgespeeld. De elf nummers waren allemaal tot stand gekomen met behulp van kunstmatige intelligentie en hadden mijn nieuwsgierigheid naar nieuwe technologieën voldoende bevredigd. Dat hoofdstuk was dus afgesloten.

Nog belangrijker was mijn muzikale ontwikkeling in de laatste drie nummers, die ik binnenkort uitbreng. Alsof er een innerlijke stem aan het werk was, herarrangeerde en produceerde ik twee nummers uit de eerste weken van mijn muzikale comeback. In die begindagen had ik me een ‘ruimteschip’ voorgesteld Entprima”, waar de intelligente koffiemachine Alexis muziek produceerde om de gasten in de eetkamer van het ruimteschip te vermaken. In de nieuwe arrangementen gebruikte ik alles wat ik in de vier jaar had geleerd. Ik was overweldigd door de resultaten, omdat ze onbedoeld een cirkel sloten en de essentie van mijn late muzikale werk vertegenwoordigen. En helemaal aan het einde was er het nummer genaamd “The Curse of Futility”, dat bijna toevallig tot stand kwam. Nadat ik had besloten te stoppen, liep er een rilling over mijn rug bij de helderziendheid van de titel.

Uiteindelijk kwam het allemaal neer op alledaagse financiële zaken. Naarmate mijn vaardigheden groeiden, namen ook de eisen aan mijn uitrusting toe. Ik had zoveel geleerd over mixen en masteren dat ik deze kennis uiteraard in de praktijk wilde brengen. Mijn 10 jaar oude computer zou het niet meer aankunnen en mijn productiewerkplek zou niet meer aan mijn eigen eisen hebben voldaan. Uiteindelijk was het logische gevolg dat we simpelweg stopten op het hoogtepunt van wat mogelijk was.

Op de dag dat dit artikel verschijnt, komt mijn boek “Tanze mit den Engeln” uit. Het gaat om het samenspel van lichaam, geest en ziel. Daar heb ik de basis uitgewerkt voor de mogelijkheid van mijn duidelijke beslissing. En opnieuw sluit zich een cirkel. Een gedetailleerde introspectie maakt ook deel uit van dit boek en leidt tot het besef dat een diep bewustzijn van ambivalentie een van mijn meest opvallende talenten is. Daarom is het onderwerp muziek voor mij met deze stap nog niet klaar. Ik handel niet uit frustratie, maar logisch. Mijn muziek is immers geen vergankelijk goed en is nog steeds voor iedereen beschikbaar. Het zal voor mij ook een genoegen zijn om in mijn schrijfwerk naar liedjes te blijven verwijzen, zodat mijn muzikale werk niet sterft.

Ik begon mijn waarschijnlijk voorlaatste muzikale reis op het fantastische ‘Spaceship’ Entprima' en zal met mijn creatieve geest terugkeren naar het ruimteschip naast mijn fysiek-spirituele verschijning op planeet Aarde. Ik heb ontdekt dat deze hack erg nuttig is als je wilt observeren wat er op aarde gebeurt vanuit een extern perspectief, om zo te zeggen. Denk maar aan de overweldigde astronauten die voor het eerst de aarde vanuit de ruimte konden observeren. Ze konden deze gevoelens nauwelijks onder woorden brengen.

Addendum gedateerd 23 april 2024
De vorige klinkt zo definitief, maar niets is definitief. Toch zit het heel diepgeworteld. Met dit addendum wil ik een deur die ik zojuist heb gesloten niet heropenen... Wacht, waarom niet? Elke dag sluiten wij deuren die we soms heel snel weer openen. Laat ik het in een notendop zeggen. Natuurlijk heb ik nog steeds een passie voor muziek en zou ik niets liever willen dan de hele dag muziek produceren, maar vanwege de genoemde redenen is dat onwaarschijnlijk zolang deze redenen niet veranderen en dat is ook niet te verwachten. Mocht het toch gebeuren, dan ben ik uiteraard bereid om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen. De tijd zal het leren.