Εκλεκτική Ηλεκτρονική Μουσική
Το Eclectic προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό «eklektós» και στην αρχική του κυριολεκτική έννοια σημαίνει «εκλεκτός» ή «εκλεκτός». Γενικά, ο όρος «εκλεκτικισμός» αναφέρεται σε τεχνικές και μεθόδους που συνδυάζουν στυλ, κλάδους ή φιλοσοφίες από διαφορετικές εποχές ή πεποιθήσεις σε μια νέα ενότητα.
Οι εκλεκτικοί ονομάζονταν ήδη στην αρχαιότητα στοχαστές που εφάρμοζαν αυτή τη συγχώνευση στις κοσμοθεωρίες τους. Ο Κικέρων ήταν ίσως ο πιο γνωστός εκλεκτικός της εποχής του. Μερικοί επικριτές του εκλεκτικισμού τον κατηγόρησαν ότι αυτή η ανάμειξη των κατά τα άλλα αυτοτελών συστημάτων ήταν άσχετη ή άχρηστη.
Οι ακόλουθοι, από την άλλη πλευρά, εκτίμησαν την επιλογή των καλύτερων στοιχείων από τα υπάρχοντα συστήματα, ενώ απέρριψαν εκείνα τα στοιχεία που αναγνωρίστηκαν ως ασήμαντα ή λανθασμένα. Μέχρι στιγμής, η χρήση του εκλεκτικισμού έχει περιοριστεί κυρίως στις εικαστικές τέχνες, την αρχιτεκτονική και τη φιλοσοφία.
Μετά από μακρά αναζήτηση κατάλληλου είδους ή όρου για τις πρόσφατες μουσικές μου παραγωγές, βρήκα στο «εκλεκτικό» το κατάλληλο επίθετο, γιατί αυτό ακριβώς κάνω – χρησιμοποιώ προϋπάρχοντα στοιχεία που θεωρώ πολύτιμα και τα συναρμολογώ σε νέα έργα.
Με μια αυστηρή έννοια, οι καλλιτέχνες το κάνουν στην πραγματικότητα όλη την ώρα, καθώς ενσωματώνουν διαφορετικές επιρροές σε νέα έργα, ανοίγοντας νέες προοπτικές. Ωστόσο, συνήθως συγχωνεύουν τις επιρροές σε ένα ταμείο από σκηνικά που δημιουργούνται μόνοι τους πριν από τη δημιουργική διαδικασία. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι πραγματικά νέο και πάντα απλώς μια περαιτέρω εξέλιξη, και η αληθοφάνεια ότι ο τροχός δεν χρειάζεται να εφευρεθεί ξανά μερικές φορές ισχύει.
Προφανώς, πάντα ήμουν βουτηγμένος σε αυτή την άποψη, η οποία εξηγεί τη δουλειά μου σε μια μεγάλη ποικιλία μουσικών σκηνών. Μου άρεσαν τα πιο πολύτιμα στοιχεία κάθε σκηνής σε τζαζ, κλασική και ποπ. Σε αυτό συνδυάστηκε η συνειδητοποίηση ότι αυτά τα στοιχεία έχαναν ολοένα και περισσότερο τη γοητεία τους όταν περιορίστηκαν σε ένα κουρασμένο αντίγραφο του εαυτού τους σε ένα καθαριστικό ύφος. Αυτό συμβαίνει κυρίως στο λεγόμενο mainstream.
Ωστόσο, αν αναμείξει κανείς αυτά τα στοιχεία στην αρχική τους δύναμη σε μεμονωμένα έργα, μένει αρκετός χώρος για μια καλλιτεχνική υπογραφή, γιατί υπάρχουν αμέτρητες δυνατότητες. Η τέχνη του δημιουργού συνίσταται κυρίως στη δημιουργική ανάμειξη των συστατικών και στη μαεστρία της μουσικής τυπικής γλώσσας. Αυτό δεν είναι ούτε ασήμαντο ούτε λιγότερο πολύτιμο.
Αυτή η στάση δεν είναι τόσο καινούργια. Ήδη εκδηλώθηκε στα λεγόμενα fusion genres. Ένα παράδειγμα είναι τα διάσημα fusion συγκροτήματα του πρώην τρομπετίστα της τζαζ Μάιλς Ντέιβις. Εκείνες τις μέρες της μουσικής που παιζόταν από μουσικούς, ωστόσο, απαιτούσε τόσο το όραμα του αρχηγού του συγκροτήματος όσο και των μουσικών να ταιριάζουν με αυτό.
Αυτό άλλαξε θεμελιωδώς με την έλευση της παραγωγής ηλεκτρονικής μουσικής. Με τη βοήθεια δειγμάτων και βρόχων υψηλής ποιότητας, ο παραγωγός μόνος του μπορεί να καθορίσει και να εκτελέσει το μείγμα της δουλειάς του. Τα διαθέσιμα μουσικά αποσπάσματα ηχογραφούνται από επαγγελματίες ειδικούς και σχεδιάζονται από σπουδαίους σχεδιαστές ήχου. Η επιλογή περιλαμβάνει όλα τα στυλ και τα είδη.
Η ταξινόμηση τέτοιων μουσικών μειγμάτων σε ένα είδος είναι ένα δίλημμα και γίνεται ακόμη πιο καταπιεστικό όσο αυξάνεται η ποικιλομορφία ενός παραγωγού. Ήδη σήμερα, η επιλογή των ειδών είναι εντελώς μπερδεμένη και φαίνεται παράδοξο να προσθέσουμε ένα ακόμη. Τα ήδη καθιερωμένα είδη όπως το "ηλεκτρονικό" ή το "ηλεκτρονικό" δεν περιγράφουν επαρκώς αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Το “Electronic” είναι απλά λάθος, γιατί στην πράξη χρησιμοποιείται ως συνώνυμο για ένα πολύ συγκεκριμένο mainstream της ηλεκτρονικής ποπ μουσικής, παρόλο που οι πατέρες της ηλεκτρονικής μουσικής προέρχονταν από την κλασική σκηνή (π.χ. Karlheinz Stockhausen).
Το "Electronica" είναι πραγματικά απλώς ένα μέτρο διακοπής από την υλοποίηση του διλήμματος "ηλεκτρονικού" και χρησιμοποιείται για να περιγράψει σχεδόν οτιδήποτε στην ποπ μουσική που παράγεται κυρίως ηλεκτρονικά. Δεν είναι στυλ! Το πλήρες θάμπωμα τιμωρείται από πολλούς επιμελητές με τον περιορισμό «Παρακαλώ μην υποβάλετε Electronica!», αφού μπορεί να είναι οτιδήποτε, από ροκ έως free jazz.
Από όλα αυτά τα ευρήματα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όντως πρέπει να λανσαριστεί ένα νέο είδος που να έχει ως βάση τον εκλεκτικισμό – την Εκλεκτική Ηλεκτρονική Μουσική. Το EEM διαφέρει από το μάλλον διαχειρίσιμο είδος του EDM στην έλλειψη εστίασης στον χορό και στην έμφαση που δίνει σε ένα μείγμα στυλ, αλλά περιορίζεται σε ένα μόνο έργο/τραγούδι ή άλμπουμ/πρότζεκτ. Δεν δημιουργεί ένα νέο είδος (όπως trip-hop, dubstep, IDM, drum and bass και άλλα) με ένα τραγούδι που χρησιμοποιεί στοιχεία από διάφορα στυλ.
Φυσικά, αυτό το περιστέρι είναι πολύ μεγάλο για καλύτερο προσανατολισμό του κοινού, αλλά τουλάχιστον ο ακροατής ξέρει ότι δεν μπορεί να περιμένει mainstream εδώ, γιατί το mainstream δεν λάμπει από διαφορετικότητα αλλά ομοιομορφία. Κάθε πιάτο ενός γεύματος έχει ένα κύριο συστατικό όπως το μοσχάρι ή το κοτόπουλο και ο σεφ δημιουργεί το μοτίβο γεύσης του από αυτό. Με τον ίδιο τρόπο, το EEM μπορεί να οριστεί εκ των προτέρων από αυτή τη βάση, παραπέμποντας σε υπάρχοντα συστατικά/υποείδη.
Ως παράδειγμα, επιτρέψτε μου να αναφέρω το τρέχον έργο μου, "LUST". Η βάση, δηλαδή το βασικό συστατικό, είναι οι house κομμάτια του γιου μου Moritz. Στη συνέχεια πρόσθεσα φωνητικά και όργανα που περιγράφουν μια διάθεση που νιώθω και λέω μια μικρή ιστορία. Τα στοιχεία επιλέγονται (στυλιστικά ποικιλόμορφα, εκλεκτικά) ως προς την καταλληλότητά τους, την καλύτερη δυνατή έκφραση της ιστορίας και της διάθεσης. Θα το ταξινομούσα λοιπόν ως εξής: «Eclectic Electronic Music – House based».
Έτσι ο ακροατής ξέρει ότι θα αναγνωρίσει ξεκάθαρα τον House, αλλά πρέπει να είναι προετοιμασμένος για εκπλήξεις. Αυτή η ταξινόμηση σώζει τον καταναλωτή από τα πιο χοντρά λάθη και ταυτόχρονα είναι μια πρόσκληση να ανοίξει το μυαλό του. Αυτή είναι μια πολύ καλλιτεχνική ταξινόμηση!