Από Beethoven και Free Jazz έως Ηλεκτρονική ποπ μουσική
Σε ηλικία 15 ετών, κέρδισα τα πρώτα μου χρήματα ως μουσικός σε μια διασκευή μπάντα που έπαιζε τραγούδια των "Earth Wind and Fire" και "Chicago". Σε ηλικία 19 ετών, ξεκίνησα μια 20ετή καριέρα ως μουσικός free jazz με την εταιρεία FMP στο Βερολίνο.
Λόγω των διαφόρων εκνευρισμών που προέρχονταν από μια μπερδεμένη παιδική ηλικία της μεταπολεμικής γενιάς, δεν μπορούσα να βρω εμπιστοσύνη στην εσωτερική, συναισθηματική μου φωνή και ολοκλήρωσα συμβολικές σπουδές στα γερμανικά και τη μουσικολογία στο πλάι. Όταν οι μουσικές δουλειές ξέφυγε από τον έλεγχο, αποφάσισα να κάνω τη μουσική επάγγελμά μου και να αρχίσω να σπουδάζω στην Ακαδημία Μουσικής Folkwang. Ένα κλασικό πτυχίο στην ορχηστρική τρομπέτα φαινόταν η καλύτερη επιλογή.
Ωστόσο, η δουλειά σε διάφορες συμφωνικές ορχήστρες δεν μπόρεσε να με ζεσταθεί για αυτή τη δουλειά. Η ποπ, η τζαζ και η νέα μουσική ταιριάζουν περισσότερο στην περιέργειά μου. Ως καλά εκπαιδευμένος και πολύ μεταβλητός τρομπέτα, έγινα περιζήτητος ελεύθερος επαγγελματίας στη διεθνή μουσική σκηνή. Η δυσπιστία στην εσωτερική φωνή και το δημιουργικό μονοπάτι, με έκανε να γίνομαι όλο και περισσότερο ένας ερμηνευτής τρομπέτας, μέχρι το πάθος να υποχωρήσει εντελώς στην υλιστική σκέψη της επιτυχίας.
Τα τελευταία 5 χρόνια αυτής της πρώτης μουσικής καριέρας, έκανα περίπου 300 συναυλίες το χρόνο με γνωστά σύνολα όπως "Musique Vivante", "Ensemble Modern", "Starlight Express", "Schauspielhaus Bochum," "Theatre Chaillot" και πολλοι αλλοι. Στη συνέχεια, κατέρρευσα λόγω υπερβολικής εργασίας και μετά από μια αποκατάσταση, επανεκπαιδεύτηκα ως τεχνολόγος πληροφοριών επειδή δεν μπορούσα και δεν ήθελα να ακούσω μουσική πια.
Η επικείμενη συνταξιοδότηση μου έδωσε το λόγο να συνάψω μια επαγγελματική ζωή και δεν μου άρεσε αυτό που είδα καθόλου. Πού είχαν πάει τα όνειρα και τα συναισθήματα; Η επαγγελματική ζωή φαινόταν σαν ένα κέλυφος χωρίς αξία. Έτσι επέστρεψα στην αρχή, και αναγνώρισα την ευκαιρία που προσφέρθηκε σε έναν ιδιαίτερα εκπαιδευμένο μουσικό και τεχνολόγο πληροφοριών στον νέο κόσμο της μουσικής με ηλεκτρονική παραγωγή μουσικής. Και το κατάλαβα.
Όχι περισσότεροι συμβιβασμοί, όχι περισσότερη δουλεία, αλλά η διαβίωση από συναισθήματα που είχαν κατασταλεί για χρόνια. Παραδόξως, η αμφιλεγόμενη αμφιβολία των τελευταίων ετών εξαφανίστηκε επίσης, γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου μου άρεσε η δουλειά μου συνολικά. Ήταν μια ευτυχισμένη επιστροφή του εσωτερικού παιδιού. Τι θαυμαστή σύμπτωση σε προχωρημένη ηλικία!