Μητρική Γλώσσα και Διακρίσεις
Στην πραγματικότητα, θα είχα αρκετά άλλα πράγματα να κάνω, αλλά αυτό το θέμα μου καίει τα νύχια. Ως καλλιτέχνης θα έπρεπε να με απασχολεί πρωτίστως η τέχνη μου. Στα νεότερα μου χρόνια, αυτό ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, έστω και μόνο λόγω της ανάγκης να εξασφαλίσω ένα εισόδημα. Αυτό δεν έχει αλλάξει όταν βρίσκεσαι στην αρχή μιας νέας καριέρας. Σήμερα, όμως, προστίθεται ως χρονοβόρα εργασία η υποχρεωτική αυτοπροβολή.
Οι συντάκτες και οι επιμελητές που ήταν ακόμα προσιτοί σε παλαιότερες εποχές εδραιώνονται ολοένα και περισσότερο πίσω από τα στοιχεία επιτυχίας που θα έπρεπε ήδη να εμφανίζονται ακόμη και ως νεοφερμένοι. Μπορώ να θυμηθώ ότι κάποιος έλαβε τουλάχιστον μια απάντηση σε μια υποβολή στον τύπο, τους συντάκτες του ραδιοφώνου ή τις δισκογραφικές εταιρείες – και δεν κόστισε τίποτα! Ομολογουμένως, ειδικά στον κλάδο της μουσικής, ο αριθμός των «αναφερόντων» έχει εκραγεί λόγω των δυνατοτήτων της ψηφιακής μουσικής παραγωγής. Αυτό έχει γίνει μια ακμάζουσα αγορά για πλατφόρμες αυτοπροβολής (ακόμη και στην αγορά του βιβλίου).
Λοιπόν, έτσι είναι! Ωστόσο, μπορεί να σημειωθεί ότι το όριο του νεκρού σημείου κινείται όλο και πιο πίσω ως αποτέλεσμα. Και μετά υπάρχει ένα άλλο αποτέλεσμα που περνά απαρατήρητο από πολλούς και γίνεται ένα σημείο κόλλημα – η πολιτιστική προέλευση και η μητρική γλώσσα του καλλιτέχνη. Αυτό δεν είναι πραγματικά καινούργιο, και οι παλαιότεροι μουσικοί θα θυμούνται την αντίσταση σε αυτό που τότε ονομαζόταν «αγγλοαμερικανικός πολιτιστικός ιμπεριαλισμός». Στη Γαλλία και τον Καναδά, εισήχθησαν υποχρεωτικές ποσοστώσεις ραδιοφώνου για γηγενείς μουσικούς. Η αντίσταση στην κυριαρχία της αγγλόφωνης ποπ μουσικής αυξανόταν και σε άλλες χώρες.
Σε αυτό το μέτωπο, τα πράγματα έχουν γίνει ανησυχητικά ήρεμα. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η κυριαρχία έχει αυξηθεί παρά συρρικνωθεί. Σήμερα, τα αμερικανικά σχήματα των Όσκαρ ή των Γκράμι μεταδίδονται αμέσως ζωντανά στην τηλεόραση. Όλα αυτά είναι αρκετά ανησυχητικά για τους μη αγγλόφωνους καλλιτέχνες, αλλά υπάρχει μια άλλη εξέλιξη που λαμβάνει χώρα υπό τη σκιά της προσοχής και η οποία έχει ακόμη πιο σοβαρές επιπτώσεις στην αυτοπροβολή.
Προφανώς, ο γερμανικός, ο γαλλικός και άλλοι πολιτισμοί κοιμούνται μέσα από την εξέλιξη της αυτοπροβολής. Υπάρχουν συγκλονιστικά λίγες προσφορές μάρκετινγκ που επικεντρώνονται στην Ευρώπη (φυσικά, ως Γερμανός, αυτό είναι το επίκεντρο της παρατήρησής μου). Φυσικά, τα διεθνή formats (Submithub, Spotify κ.λπ.) είναι ανοιχτά παγκοσμίως, αλλά ο γενικός προσανατολισμός είναι υποσυνείδητα ξεκάθαρα εστιασμένος στην αγγλική γλώσσα. Θα δώσω ένα παράδειγμα.
Όταν ξεκίνησα τη δεύτερη καριέρα καλλιτέχνη στη μουσική βιομηχανία το 2019, επέλεξα σχεδόν ασυνείδητα και επιπόλαια τα αγγλικά ως γλώσσα επικοινωνίας και (όταν ήταν διαθέσιμα) στίχους τραγουδιών. Αυτό είχε να κάνει πολύ με την προηγούμενη διεθνή δουλειά μου ως τρομπετίστας της τζαζ. Τα αγγλικά είναι η παγκόσμια «lingua franca» εδώ και αρκετό καιρό. Και επίσης το μάρκετινγκ μου έφτασε στη διεθνή αγορά χωρίς κανένα πρόβλημα. Ήδη με τα πρώτα τραγούδια μπόρεσα να φτάσω τους αριθμούς ροής περίπου 100,000 – ως αρχάριος μετά από περισσότερα από 20 χρόνια διακοπής ως καλλιτέχνης!
Το 2022, δημοσίευσα μερικά βιβλία στα γερμανικά και συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να εκφράσω τη μητρική μου γλώσσα με πολύ περισσότερες λεπτομέρειες – κάτι που δεν είναι περίεργο. Από τότε λοιπόν έγραφα και στίχους γερμανικών τραγουδιών. Ήδη στην αρχή της όψιμης καριέρας μου σκόνταψα πάνω από εκατοντάδες εντελώς άγνωστα για μένα είδη της ποπ μουσικής. Μετά από 3 χρόνια είχα εγκατασταθεί τελικά, κάτι που ήταν σημαντικό για το μάρκετινγκ, το οποίο εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από αλγόριθμους. Τώρα έβρισκα ότι οι κατάλληλες λίστες αναπαραγωγής έφταναν στο διεθνές κοινό μου όλο και καλύτερα.
Ήταν σαφές για μένα ότι αυτό το κοινό θα μειωνόταν πάρα πολύ με τους στίχους τραγουδιών στη γερμανική γλώσσα, αλλά περισσότεροι από 100 εκατομμύρια πιθανοί ακροατές είναι επίσης αρκετοί εάν ληφθεί υπόψη η σίγουρα υψηλότερη καλλιτεχνική ποιότητα των στίχων στη μητρική μου γλώσσα. Τώρα έψαχνα για τα κατάλληλα είδη και έμεινα άφωνος. Οι πλατφόρμες μάρκετινγκ δίνουν τα είδη ως αναπτυσσόμενο μενού – στα αγγλικά, φυσικά. Εκτός από το “Deutschpop”, δεν υπήρχαν πολλά πράγματα εκεί και οι αντίστοιχες λίστες ήταν περισσότερο προσανατολισμένες προς τη γερμανική Schlager. Για πιο σοφιστικέ γερμανικούς στίχους, υπήρχε επίσης ένα κουτί με χιπ-χοπ και περιθωριακά είδη. Κάτι σαν το «Alternative» προφανώς δεν προοριζόταν για γερμανόφωνους καλλιτέχνες.
Όταν στη συνέχεια αναζήτησα κατάλληλους παρόχους προώθησης για ένα γερμανόφωνο κοινό, έμεινα έκπληκτος. Με χιλιάδες και χιλιάδες πρακτορεία προώθησης, σχεδόν κανένα δεν ειδικεύεται σε ένα γερμανόφωνο κοινό. Ο κανόνας ήταν: «Όλοι καταλαβαίνουν Αγγλικά και εδώ πρέπει να κερδηθούν τα χρήματα παντού». Παραδόξως, ακόμη και οι Γερμανοί επιμελητές συμφώνησαν με αυτήν την ετυμηγορία χωρίς σχόλια. Νομίζω ότι οι συνάδελφοι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα αισθανθούν το ίδιο. Η αγγλοαμερικανική μηχανή γεύσης φαίνεται να κυριαρχεί σε ολόκληρη την ψηφιακή αγορά και ακόμη και οι ευρωπαϊκές εταιρείες (το Spotify είναι σουηδικό, η Deezer είναι γαλλική κ.λπ.) δεν βρίσκουν τη δύναμη (ή τη θέληση;) να την αντιμετωπίσουν.
Φυσικά και η Γερμανία έχει βγάλει αστέρια, αλλά δεν μιλάω για τους ήρωες που καθιέρωσαν την καριέρα τους μέσω κλαμπ και συναυλιών. Η ψηφιακή αγορά είναι μια αγορά από μόνη της και είναι η μόνη που παράγει έσοδα που δεν βασίζονται σε καθαρή δουλειά. Ακόμη και με τους γερμανικούς τίτλους μου, προσεγγίζω περισσότερους θαυμαστές στις ΗΠΑ παρά στη Γερμανία. Τι είναι λάθος η παρακολούθηση; Είμαστε πράγματι απλώς υποτελείς των ΗΠΑ, όπως πάντα φοβόταν η μεταπολεμική γενιά; Η φιλία είναι καλή, αλλά η ταπεινή εξάρτηση είναι απλά χάλια. Αν εμείς οι Ευρωπαίοι παίρνουμε λίγα ψίχουλα από την αμερικανική μουσική αγορά, δεν είναι αντιστάθμισμα για το γεγονός ότι η εγχώρια μουσική αγορά παραμένει κλειστή όσον αφορά τις μεγάλες προσφορές. Δεν φταίει κανείς εδώ, και η εργατικότητα των Αμερικανών στις αγορές είναι εντυπωσιακή, αλλά έχει πικρή γεύση στην ευρωπαϊκή γλώσσα. Δεν θέλω καν να ξέρω πώς είναι η γεύση του σε αφρικανικές ή άλλες γλώσσες.
Αποποίηση ευθύνης: Δεν είμαι εθνικιστής και δεν έχω πρόβλημα με άλλους πολιτισμούς και χαίρομαι που μιλάω αγγλικά στη διεθνή επικοινωνία, αλλά νευριάζω όταν υφίστανται διακρίσεις από άγνοια ως προς την καταγωγή μου και ποια γλώσσα μιλάω – ακόμα κι αν είναι απλώς αμέλεια. Πραγματικά με τρελαίνει όταν ακόμα και στη χώρα μου οι ραδιοφωνικοί σταθμοί αγνοούν σχεδόν εντελώς τα γερμανικά τραγούδια. Είναι καιρός να ξανανοίξει η συζήτηση.
Παραθέτω:
Κανένας γερμανικός τίτλος στο Top 100 των Επίσημων German Airplay Charts 2022.
Ο Πρόεδρος του BVMI, Dr. Florian Drücke, επικρίνει το γεγονός ότι ούτε ένας τίτλος στη γερμανική γλώσσα δεν μπορεί να βρεθεί στο Top 100 των Επίσημων Γερμανικών τσαρτς Airplay 2022, θέτοντας έτσι ένα νέο αρνητικό ρεκόρ για μια τάση που η βιομηχανία επισημαίνει εδώ και χρόνια . Ταυτόχρονα, η μελέτη δείχνει ότι η ποικιλία των ειδών που ακούγονται, συμπεριλαμβανομένης της γερμανόφωνης μουσικής, συνεχίζει να είναι μεγάλη. Στη μουσική προσφορά των ραδιοφωνικών σταθμών αυτό δεν αντικατοπτρίζεται ωστόσο.
«Δεν υπάρχει κανένα τραγούδι στη γερμανική γλώσσα ανάμεσα στους 100 τίτλους που παίζονται πιο συχνά στο γερμανικό ραδιόφωνο, όπως φαίνεται από τα Επίσημα Γερμανικά Διαγράμματα Airplay 2022, τα οποία καθορίστηκαν από τη MusicTrace για λογαριασμό του BVMI. Αυτό είναι ένα νέο χαμηλό μετά από πέντε το 2021 και έξι το 2020. Το γεγονός ότι τα τραγούδια στα γερμανικά δεν παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο ραδιόφωνο δεν είναι νέο φαινόμενο και η βιομηχανία το έχει αντιμετωπίσει και έχει επικρίνει πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Κατά τη γνώμη μας, οι σταθμοί με τοπικό ρεπερτόριο θα μπορούσαν να ταυτιστούν και επίσης να αφήσουν το στίγμα τους στους ακροατές», φέρεται να είπε ο Drücke σε δελτίο τύπου από την ένωση. «Από την άλλη πλευρά, πρέπει επίσης να είναι σαφές ότι θα κοιτάξουμε πολύ προσεκτικά εδώ στην τρέχουσα συζήτηση για το μέλλον της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης και θα απαιτήσουμε την πολιτιστική αποστολή, η οποία δεν εκπληρώνεται από τη μεγάλη εναλλαγή του διεθνούς ρεπερτορίου. Μια ματιά στο επίσημο γερμανικό άλμπουμ και τα single Charts είναι αρκετή για να δείξει ότι οι γερμανόφωνοι καλλιτέχνες εκτιμώνται πολύ και έχουν ζήτηση σε αυτή τη χώρα και θα πρέπει να αντικατοπτρίζονται ανάλογα στο ραδιόφωνο», συνεχίζει ο Drücke, ο οποίος προειδοποιεί ότι οι πολιτικοί δεν πρέπει να κοιτάζουν μακριά από αυτό το θέμα. > Πηγή: https://www.radionews.de/bvmi-kritisiert-geringen-anteil-deutschsprachiger-titel-im-radio/
Τέλος προσφοράς