Η ποπ μουσική γίνεται όλο και πιο βαρετή;
Η αποφασιστική απάντηση είναι – ΟΧΙ
Αν ρίξετε μια πολύ βαθιά ματιά στο Spotify, για παράδειγμα, θα βρείτε μια τεράστια ποικιλία μουσικής. Το ερώτημα είναι ποιος το κάνει αυτό; Φυσικά, υπάρχουν ακροατές που είναι πάντα σε επιφυλακή για νέους ήχους, αλλά αυτοί είναι μόνο λίγοι λάτρεις της μουσικής με ελεύθερο μυαλό. Η πλειοψηφία των ακροατών επισκέπτεται τα charts και τις μεγάλες λίστες αναπαραγωγής Spotify. Και εκεί κυριαρχεί η πλειοψηφία και το mainstream. Οι μεγάλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί εντάσσονται σε αυτή την πλειοψηφία και έτσι δημιουργούν έναν αμφίδρομο κύκλο.
Αυτό δεν είναι κάτι νέο, αλλά η συνέπεια αυτού του κύκλου έχει αυξηθεί στην αναζήτηση του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή. Αυτό έχει να κάνει με τις επιστροφές στην εποχή του streaming. Τα κέρδη από τη μουσική παραγωγή δημιουργούνται πλέον μόνο με εκατομμύρια ροές, ενώ στις ημέρες των φυσικών ηχογραφήσεων ήταν κερδοφόρα με πολύ χαμηλότερους αριθμούς.
Οι κανόνες των υπηρεσιών ροής σχετικά με τον τρόπο πληρωμής των ροών οδηγούν επίσης σε συμμόρφωση. Ένα απόσπασμα 31 δευτερολέπτων δημιουργεί τόσα έσοδα με ένα έπος 10 λεπτών. Ωστόσο, το ραδιόφωνο είχε ήδη καθιερώσει το τυπικό μέγεθος των περίπου 3 λεπτών ανά τραγούδι εδώ και πολύ καιρό. Η λειτουργία υπερτερεί της τέχνης.
Η έρευνα δείχνει ότι τα χτυπήματα γίνονται όλο και πιο απλά, αλλά αυτό δεν είναι περίεργο μετά τις παρατηρήσεις που περιγράφονται παραπάνω. Ωστόσο, η επιτυχία της Billie Eilish με εντελώς νέους ήχους αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα αρκετός χώρος για καινοτομία. Προϋπόθεση όμως είναι ένα μεγάλο πλήθος θαυμαστών που ενδιαφέρονται περισσότερο για τον καλλιτέχνη και μετά ακολουθούν και τη μουσική του.
Και τώρα βρισκόμαστε στο μάρκετινγκ της τέχνης γενικότερα. Οι κανόνες δεν είναι νέοι, και το γεγονός ότι η δημόσια εμφάνιση του καλλιτέχνη έχει μεγάλη βαρύτητα επίσης δεν είναι νέο. Στην πραγματικότητα, με μια πιο προσεκτική εξέταση, δεν βλέπω τίποτα πραγματικά νέο και αναμένω ότι όλα θα εξισορροπηθούν με την πάροδο του χρόνου – μέχρι την επόμενη τεχνική επανάσταση. Έτσι ακριβώς λειτουργεί η εξέλιξη. και πάντα υπάρχουν νικητές και χαμένοι.
Το νέο, ωστόσο, είναι ότι τα ηλεκτρονικά εργαλεία έχουν απλοποιήσει δραστικά τις δυνατότητες της μουσικής παραγωγής. Αυτό καλεί πολλούς στρατιώτες της τύχης που πριν από 40 χρόνια δεν θα διακινδύνευαν ποτέ το υψηλό κόστος της μουσικής παραγωγής και θα παρέμεναν μουσικόφιλοι ή χόμπι μουσικοί. Σήμερα, πολλοί από αυτούς ζουν το πάθος τους ως παραγωγοί και δημιουργούν ένα ερμαφρόδιτο ον του λάτρη της μουσικής και μουσικός παραγωγός. Ωστόσο, πολλοί στερούνται καλλιτεχνικών δεξιοτήτων και επίσης δεν διαθέτουν χρόνο για περαιτέρω μουσική και τεχνική κατάρτιση. Έτσι, πέφτουν πολύ μακριά από τα όνειρα και τις προσδοκίες τους. Αυτό δημιουργεί έναν τεράστιο χείμαρρο απογοήτευσης, που στη συνέχεια ξεχύνεται και στα social media, και μια νέα φωνή στη συναυλία των κριτικών, που αναζητούν απεγνωσμένα λόγους για την αποτυχία τους.
Αυτή η φωνή διεκδικεί την πτώση της μουσικής ποιότητας στη δημοφιλή μουσική, παραβλέποντας το γεγονός ότι συμβάλλει δυναμικά σε αυτήν. Ωστόσο, φυσικά, όλοι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν ένα πάθος και τους ευχόμαστε καλή τύχη σε αυτό.